حرکت موزون

 

به نام خدا

حرکت موزون

(ورزش  سرگرمی  مدیریت)

نویسنده: عبدالله یزدانی

سر شناسه                     : یزدانی، عبدالله، 1353-

عنوان و نام پدید آور        : حرکت موزون (ورزش – سرگرمی – مدیریت) / نویسنده، عبدالله یزدانی.

مشخصات نشر               : ورامین: انتشارات دوقلوها، 1394.

مشخصات ظاهری          : 83 ص.

شابک                          : 70000ریال2–50–6432-600–978

وضعیت فهرست نویسی   : فیپا

موضوع                       : حرکت شناسی

موضوع                       : حرکت آموزی

موضوع                       : تمرین های ورزشی

رده بندی کنگره              : 1394 4 ح4ی/ 135 Gc

رده بندی دیویی              : 112/531

شماره کتابشناسی ملی      : 4034034

ناشر: دوقلوها

نویسنده: عبدالله یزدانی

چاپ اول: 1395

شمارگان: 1000

شابک: 2- 50- 6432- 600 - 978

قیمت : 7000 تومان

همه ی حقوق محفوظ است

پیشگفتار......................................................................7

مقدمه..........................................................................9

فرهنگ اصطلاحات ورزشی.............................................13

ایجاد انگیزه..................................................................20

فرم کلی دستورالعمل محاسباتی اجرای فن............................20

دستورالعمل های کنترلی..................................................21

انواع دیگر دستورالعمل...................................................21

دستورالعمل پایان...........................................................21

دستورالعمل توقف..........................................................21

حلقه ی تکرار شونده.......................................................21

دستورالعمل شرطی........................................................22

فنون متداخل.................................................................22

دستورالعمل خاص..........................................................22

دستورالعمل بازگشت.......................................................22

دستورالعمل های تصادفی.................................................22

دستورالعمل های مصنوعی...............................................22

جدول بندی و آرایش.......................................................23

انواع حرکت.................................................................23

حرکت تناوبی...............................................................23

چگونگی ایجاد انتشار حرکت............................................23

منبع انرژی حرکت در دست ها.........................................23

منبع انرژی حرکت در پاها...............................................23

اقسام حرکت.................................................................23

حرکت ایستاده...............................................................24

ویژگی های حرکت........................................................24

سرعت حرکت..............................................................24

تمپو...........................................................................24

عوامل کنترلی در اجرای فن.............................................25

شکل حرکت.................................................................25

شکل اشکال ترکیب کننده.................................................25

درجه ی حمله...............................................................25

روانی فن.....................................................................26

مزیت تنظیم سطح..........................................................26

شکل هندسی در اجرای فن...............................................26

استفاده از متغییرها در اجرای فن.......................................26

انواع تمهیدات...............................................................26

نگرش تحلیلی فن...........................................................30

چگونگی شکل گیری حرکت.............................................30

ارتباط مجری فن و حرکت...............................................30

نقش روابط زمان بندی شده در اجرای یک حرکت..................31

شباهت ورزش و موسیقی.................................................35

بحث انگیزه..................................................................38

مراحل آفرینش حرکت.....................................................40

مرحله ی دریافت............................................................41

مرحله ی تحلیل..............................................................41

مرحله ی آفرینش............................................................42

نقش اعضای بدن ورزشکار..............................................42

شیوه یا روش................................................................43

آگاهی های حرکتی.........................................................43

شناخت حرکت و خطاها...................................................44

خواص حرکت..............................................................45

زمان کشش حرکت.........................................................45

سرعت........................................................................46

احساس........................................................................46

تضاد - تکرار- قرینه......................................................46

وزن یا ریتم..................................................................46

هماهنگی.....................................................................47

شکل یا فرم..................................................................47

سایه روشن..................................................................48

رابطه ی ورزشکار و تماشاچی.........................................54

نقش فلسفه در ورزش......................................................59

کیفیت حرکت................................................................60

روشنگری حرکت..........................................................62

ورزشکاران حرکت شناس................................................74

عمل و عکس العمل.........................................................74

بازآفرینی حرکت............................................................75

بزرگی یا کوتاهی حرکت..................................................79

موضوع شکل در ورزش.................................................79

بینش و جهان بینی عامل حرکت.........................................81

پیشگفتار

شناختن حرکت به مثابه یک عمل و اینکه هر قسمت از حرکت با یک واحد نسبت ریاضی دارد، از نظریه های اصلی علم حرکت است.

مشاهده می کنیم که ورزشکار آزاد نیست آنطور که می خواهد در یک حرکت تناسب ها را صرفا  بر اساس خواست شخصی خود اعمال کند و تناسب ها می بایست به نوبه ی خود در هماهنگی با اصل و قوانینی فراتر خو گرفته باشد. مثلا یک حرکت می بایست انعکاسی از تناسب های بدن انسان باشد. این قوانین و تناسبات در گردش منظم کهکشان ها دیده می شود. با نگرش آگاهانه به حرکت، تأثیر اعداد و تناسب ها دیده می شود. به این ترتیب هارمونی حرکت هم از طریق تناسب اعداد بدست می آید. حاصل پیوند اعاد خلق یک تناسب است. اما اثر کامل اعداد در مکعب است. زیرا دارای طول و عرض و عمق است. برای همین هر فعالیت حرکتی مشمول این اعداد و تناسبات می شود.

اکنون آشکار است که اندازه و تناسب ها در فضا به حرکت هویت
می دهد. تا اینجا متوجه شدید که تناسب بکار گرفته شده در یک بنای با شکوه با یک سری تناسب ها مطابقت دارد. با انتخاب صحیح تمام نسبت ها است که یک ساختمان منحصر به فرد بر اساس فلسفه ی اعداد شکل می گیرد و یک تناسب هارمونیک به وجود می آید که گاهی لازم است با سایش و لغزش از یک حرکت بر حرکت دیگر بدست آید. اما این تناسب ها منحصرا در حیطه ی معماری نیست و منحصر به وحدت تمام هنرها و علوم است.

چنانچه از مطالب گذشته بر می آید ملاحظه می کنید که بر اساس همین تناسب ها علم حرکت به وجود می آید و می توانید حرکات را دقیقا ارزیابی کنید. قبل از بررسی نقش ریاضی در حرکت، باید خاطر نشان کنم که علم حرکت در شناخت مستقل از اجزاء حرکت و یا شناخت دقیق حرکت حریف مقابل است.

مقدمه

حرکات ورزشی از جمله هنرهای زیبایی است که الهام گرفته
از طبیعت است. حرکت موزون دلفین ها و دویدن موزون اسب و مبارزه ی دو گوزن با یکدیگر و... جلوه هایی از تکنیک ها و حرکات ورزشی است. هنر ورزش تقلید از  حرکاتی است که در طبیعت وجود دارد. ورزش صنعت ترکیب حرکات با یکدیگر است. بطوری که هماهنگ و خوش آیند باشد. بنابراین نحوه ی به حرکت درآوردن حرکات بدن هنر ورزش است. هر چه این حرکات تعادل و توازن بیشتری داشته باشد می توانیم حرکات را ایجاد کرده و آنها را با هم ترکیب کنیم.

ورزش را به دو نوع عملی و نظری تقسیم می کنند. ورزش نظری قواعدی را شامل می شود که به کمک انتخاب حرکات می توانیم سرعت قسمت و استقامت بدن را در راستای ورزش مورد نظر بالا ببریم. سپس آنها را با هم ترکیب کنیم ورزش نظری را بر اساس قواعد فیزیکی با اطلاع داشتن آناتومیک و همچنین آشنایی با علم تناسب حرکات پایه گذاری می شود. بنابراین بخشی از فیزیک حرکات که با درک مفاهیم حرکات انتخابی صورت پذیرفته است.

اولین معلم ورزش بشر طبیعت بوده است و انسان ورزش را از طبیعت آموخته است و حرکات با خلاقیات آن را تکمیل نموده و به صورت هنر امروزی درآورده است. حرکات ورزش یکی از شعب ریاضی است. برای همین می توان آن را علم ورزش دانست. از طرفی چون تمام قواعد ورزش مسلم و بدون تغییر نیست آن را هنر نیز دانسته اند.

در نظر اول باید خاطر نشان کنم که به علت عدم شناخت ما اصول علم تناسبی یک حرکت مستقل شکل نمی گیرد و با شناخت اصول علم تناسب در یک حرکت می توانید، توضیحی در مورد چگونگی تناسب خاص در حرکت حریف بدست آورید. آنگاه نسبت به همین شناخت
می توانید راه حل منطقی اعمال کنید.

تناسب باید در دید اول مشاهده شود. یعنی شکل حرکت باید تناسبی زیبا داشته باشد. در اینجا رفع معایب قسمتی از حرکت در ارتباط با این تناسب ها با یکدیگر نسبت به کل حرکت امکان پذیر می باشد. این بینش حرکتی معمولا از نظر ریاضی، باید قابل قبول باشد. در غیر این صورت حرکت دارای تناسب غیر قابل قیاس، خود دلیلی برای رد حرکت است.

چنانچه تمام اعضای یک حرکت با هم تناسب داشته باشند، بلکه مفهوم خاصی را در مورد این تناسب ها ایجاد کنند. اینجاست که علم حرکت اهمیت پیدا می کند. هنگامیکه این اعداد شکل های خوش آیندی را به وجود آوردند، زیبایی حیرت انگیزی را خلق می کنند. این همان علم تناسب بین حرکات است. باید گفت: روابط هماهنگ بین حرکات از طریق واسطه های حرکتی (شدت، ضعف، سرعت و...) و نسبت های کوچک و بزرگ حرکات مشخص کننده ی کیفیت حرکت است.

از تمام اینها که در مورد جزئیات واسطه های حرکتی (ریاضی، هندسه، هارمونی، هماهنگی) گفته شد، هندسه اهمیت بیشتری دارد و از دو واسطه ی دیگر هماهنگی در درجه ی بعدی قرار دارند. بدین طریق پیوندی که اینها با یکدیگر برقرار می کنند  و بدون شک نیازمند یک هارمونی خاص است.

یک کنکاش دقیق ما را به کشف این اصل در مورد علم حرکت راهنمایی می کند. می توان نتیجه گیری کرد، تمام تناسب هایی که در قسمت های یک فن وجود دارد، یک ساختار هارمونیک - فضایی که حاصل روابط همه جانبه ی تمام اجزاء یک فن مربوط می شود. این تناسب حرکت ها هماهنگی است که به صورت پیوسته یکی پس از دیگری اجرا می شود.

می توان این نتیجه را گرفت، کسی که فکر می کند تا به درک حرکات پیوسته پی ببرد به چیزی بالاتر از حرکت پی برده است. چرا که یک حرکت ناب دارای تناسب های سنجیده و تا حدی پیچیده است.

تا کنون درباره ی علم حرکت و چگونگی انجام حرکت بحث و بررسی نشده است. اما با شناخت این مقوله و کشف قسمت های ناشناخته ی آن به جهان درونی حرکت دست می یابیم. در این رساله سعی بر این خواهد شد که راز و رمز پنهان حرکت را کشف کنیم و مورد بحث قرار دهیم.

با ارائه ی نظریه ای می توان سخن را آغاز کرد. بدین ترتیب که علم حرکت در حقیقت دارای دو مؤلفه ی مهم است. یکی ارزش های ذهنی که مربوط به علم حرکت است. اینجاست که حرکت باید به بهترین نحو اجرا شود و دیگری ارزش حجم حرکتی است که ورزشکار با سعی و تلاش آن را اجرا می کند. با چنین ترکیبی است که عملکرد ورزشکاران سنجیده می شوند. البته همین ترکیب به ابعاد و اشکال گوناگون بکار گرفته می شود.

در اینجا ارزش با عملکرد صحیح ورزشکار ارزیابی می شود. نکته قابل توجه این است که این ارزش ها با دیگر ارزش های زیبا شناختی و فرهنگی قومی ارتباط دارد. ارتباطی که بیشتر به جنبه های روحی و اخلاقی فرد بستگی دارد.

بازگردیم به علم حرکت و چگونگی شناخت از این علم مرموز
و ارزش هایی که در آن نهفته است. حرکتی که یک ورزشکار انجام
می دهد توسط عناصر تقویت کننده انجام می گیرد. اما این عمل خود به شکل فرمی خاص انجام می شود که خصوصیات حرکت را می سازد. اما تعدادی از این ویژگی ها منحصر به فرد و مخصوص به همین حرکت خاصی است که انجام پذیرفته است. همین عوامل انحصاری حرکتی است که می تواند یک حرکت را به حد کمال برساند.

با توجه به مطالب فوق این نکته را می توان عنوان کرد که ابزارهای حرکتی در ابتدا به روشی ساده به کار گرفته می شود. این را می توان ارزش اولیه ی حرکت نامید.

اما طی سالیان متمادی، شکل و فرم خاصی به خود می گیرد و با دیگر عناصر حرکت عجین می شود و با تناسبات ویژه ی خود در نهایت متجلی می گردد.

در اصل دارای ارزش های ثانویه ای می گردند. این ارزش های ثانویه نیز در اثر مرور زمان از چنان استحکام و پایداری برخوردار
می شوند که ارزش و فایده ی عملی حرکت را بالاتر می برند. برای مثال طلا سازی که بر روی یک قطعه طلا کار می کند و با طرح نقشی که بر روی آن ایجاد می کند، ارزش طلا را چندین برابر می کند.

نکته ای که باید یادآورد شد اینکه، شکل حرکت از یک پایه و قوانین خاصی پیروی می کند. اما وقتی درگیر با ارزش ها و شکل حرکتی دیگری از سوی حریف مقابل می شود. در برابر شکل کاربردی حرکت حریف یا مقاومت می کند یا تصمیم می گیرد در مقابل شیوه ی حرکتی حریف، راهی را انتخاب کند تا بتواند بر حرکت حریف غلبه کند. در اینجاست که شکل کاربردی و دیکته شده (مطلق) حرکت کمی تغییر می کند. یعنی مقداری از معیارهای خود را به منظور خاص از دست می دهد یا کم رنگ تر می کند و بخشی از معیارهای آن قوی تر می شود و یا اینکه بخشی از حرکت تغییر فرم می دهد و یک دگرگونی خاصی در حرکت به وجود می آورد. اینجاست که فایده ی عملی حرکت تحت تأثیر شکل حرکت حریف قرار گرفته و کمی تغییر حالت و وضعیت می دهد و سرانجام زمانی که فرمی قابل انتظار به انجام رسید، وظیفه ی آن پایان می پذیرد.

بنابراین اصل بر این است که اصولا شکلی که کاملا از عملکرد حریف پیروی کند و فرم خاصی را به وجود آورد. کما اینکه اگر چنین نبود، باید تمام حرکات یکسان اجرا می شدند و دیگر نیازی به بحث ما نبود. برای مثال: تمام خانه هایی که در جوامع گوناگون در شرایط آب و هوایی مختلف باید شبیه هم ساخته شوند. مسلما اینطور نیست.

فرهنگ اصطلاحات ورزشی:

1- حرکات نرم (روان)

2- حرکات ملایم (متوسط)

3- حرکات خشن (قوی)

اصولا حرکات مختلف به این علت به کار می روند تا محدودیت حرکات با حالت های مختلف به راحتی نمایش داده شود. زیرا باید به نسبت حرکات حریف، حرکت صحیح نمایش گذاشته شود. به همین منظور معمولا حرکات خشن را با حرکات ملایم یا متوسط نمایش
می دهند.

4- پرسش و پاسخ

در بازی شطرنج به نسبت حرکت حریف مهره ها را باید جابجا کنید و یک اشتباه در یک حرکت رابطه و هم نسبت زمانی و هم نسبت مکانی به وجود می آورد و هم معنی و معنادهی در لحظه ای خاص حالتی به وجود می آورد و می تواند باعث شکست شود.

بنابراین باید به نسبت حرکت حریف، سه حرکت مناسب را درنظر بگیرید و بهترین حرکت را انتخاب کنید. در این حالت شما می توانید نسبت به حمله ی حریف 4 حرکت انتخاب کنید:

1- حمله ی حریف = دفاع

2- دفاع حریف = حمله

3-  حمله ی حریف = حمله

4- حمله یا دفاع حریف = خنثی (سکون)

بنابراین با استفاده از روش یاد شده می توانید حرکت مناسب را نمایش دهید. مزیت این حرکت در مقایسه با سیستم تک لحظه ای مشخص
می شود.

نکته برای نشان دادن حرکات ترکیبی  باید روی حرکات کامل، تسلط کامل داشته باشید و این کار با تمرین و تکرار روی حرکات ساده صورت می گیرد. در این حالت برای استفاده از حرکات محدودیتی وجود ندارد و بر حسب نیاز می توان آنها را بکار برد.

5- شکل حرکات

بر اساس طول زمان هر حرکت آنها را به 7 شکل مختلف نمایش می دهد:

1- حرکت 4 ثانیه (آهسته)

2- حرکت 3 ثانیه (کمی تند)

3- حرکت 2 ثانیه (سریع تر)

4- حرکت 1 ثانیه (خیلی سریع)

5- حرکت2/1 ثانیه (حرکت انفجاری)

بنابراین حرکات ورزشی را به اساس اندازه گذاری فوق انجام دهید. برای اندازه گیری حرکات از مترونم استفاه کنید.

6- سکون

به منظور جدا کردن حرکات از یکدیگر از سکون استفاه می کنیم.

سکون همانند طول زمان حرکات استفاده می شود:

1- حرکت 4ثانیه (مکث خیلی طولانی)

2- حرکت 3 ثانیه (مکث طولانی)

3- حرکت 2 ثانیه (مکث معمولی)

4- حرکت 1 ثانیه (مکث برای استراحت)

5- حرکت2/1 ثانیه (مکث کم)

بنابراین طول سکون برابر است با طول ارزش حرکت است. سعی کنید از سکون های طولانی استفاده نکنید، چون دست شما برای حریف رو می شود و حریف می تواند استراحت کافی انجام دهد و شاید زمان به نفع شما نباشد.

7- وزن و آهنگ

هر حرکت دارای دو خاصیت است:

- وزن

- آهنگ

منظور از وزن طول امتداد حرکت است و بر حسب زمان اجرا محاسبه می شود و منظور از آهنگ زبری و نرمی حرکت است که به احساس حرکات مربوط می باشد.

8- ضرب و ریتم

از ضربات منظم قلب می توان به وجود ریتم پی برد. همچنین چکیده قطرات آب از شیر آب، صدای پای سربازها در حین رژه و راه رفتن منظم و صدای ثانیه شمار ساعت مثال هایی از ضرب است.

9- ورزش ضربی و ورزش بی ضرب

ورزش ضربی آن نوع ورزشی است که دارای وزن باشد. مانند ورزش زورخانه و غیره. همینطور ورزش بدون ضرب وزن معینی ندارد، اما دارای آهنگ می باشد.

10- ضرب قوی و ضرب ضعیف

در طناب زدن منظم ورزشکارانی که با وزن آهنگ خاصی، حرکت را اجرا می کنند. با شمارش 1 و 2 می شنویم که با عدد یک طناب قوی تر بر زمین می خورد و در شماره ی دو صدای طناب ضعیف تر
شنیده می شود. همینطور در شمارش 1 تا 4 عدد یک محکم تر و عدد سه نیمه محکم از اعداد دو و چهار شنیده می شوند. سعی کنید این کار را با مترونم مشخص انجام دهید. یعنی با سرعت های مختلف طناب بزنید.

11- تقسیم حرکات

یک حرکت ورزشی را به قسمت های مشخص تقسیم کنید. حرکت ممکن است 2 یا 3 و یا 4 قسمت داشته باشد.

تلاش کنید حرکت شروع و پایان خوبی داشته باشد. حتی شما می توانید در بین تقسیم حرکات مسیر حرکت را تغییر دهید و حرکت شما با شروع یک فن مشخص و پایان با نیمه ی فن دیگری به اتمام برسد. اما شدت شروع حرکت را متناسب با حرکت حریف انتخاب کنید.

نکته: تقسیمات باید از حیث امتداد با هم مساوی باشند.  یعنی برای اجرای یک فن شکل و فرم خاصی را به اجرا بگذارید. در نتیجه یک هماهنگی و رابطه و تناسب خاصی ایجاد می شود. این نوع حرکات تابع قواعد و اصولی هستند که در آن از اصول و قواعد کلاسیک تجاوز نمی کند.

12- ایست حرکتی (توقف ناگهانی)

اگر قسمتی از یک حرکت را نگه دارید، حالتی ایجاد می شود که به آن ایست حرکتی می گویند.

13- اهمیت وزن

انتخاب وزن، به ذوق و سلیقه ی ورزشکار مربوط می شود. اما ضوابطی را در این زمینه باید مراعات کرد که عبارتند از:

1- حالات ملایم حرکات ورزشی بهتر است حرکات طویل تر باشند.

2- در حالات تند و سریع حرکات باید کوتاه باشند.

14- فاصله ی حرکات

تعداد حرکت ها در هر ثانیه مشخص است. هر چه تعداد حرکات در ثانیه بیشتر باشد در کل آن حرکات کوتاه تر و سریع تر اجرا می شوند. بین دو حرکت اختلافی از شدت و ضعف و نرمی و خشنی وجود دارد. همچنین می تواند بین دو حرکت متوالی علاوه بر شدت و ضعف و نرمی و خشنی طول حرکات مساوی نباشند و اندازه ی حرکات فرق داشته باشد.

15- نیم قدم و تمام قدم

در میان حرکات فاصله ی بین دو حرکت می تواند به کمک پاها یا نیم قدم یا تمام قدم اجرا شود.

16- فاصله های متصل و منفصل

فاصله ی دو حرکت پی در پی را متصل می گویند و غیر آن منفصل می باشد.

17- لحظه ی تغییر دهنده

لحظه ی تغییر حرکت به منظور شروع حرکت جدید و یا اجرای حرکت بعدی با معیارهای جدید را می گویند. این کار می تواند، تغییر ناگهانی حرکت یا جهت صورت پذیرد.

18- حرکت های هم خانواده

دو حرکتی که تکمیل کننده ی یکدیگر هستند را حرکات هم خانواده
می گویند.

19- حرکت های غیر هم خانواده

دو حرکت که به صوت مجزا با هم ارتباطی ندارند، اما حرکت دوم به منظور تکمیل حرکت اول و ورود به حرکت جدید صورت می گیرد را شامل می شود.

20- نوسان

حرکات متوالی و هماهنگ به چپ، طرفین یا جلو و عقب را گویند.

21- دامنه ی حرکت:

در زمان اجرای حرگت دامنه ی حرکتی را برای کل حرکت در نظر می گیریم.

22- خالی کردن حرکت

هر گاه در اجرای یک حرکت متوالی قسمتی از آن را برعکس انجام دهید. یعنی اگر رو به جلو بودیم کمی به عقب بر گردیم و یا برعکس. در این حالت زمانی برای به انحراف کشیدن ذهن حریف به منظور خاص بدست می آید.

23- تکنیک

توالی چند حرکت به منظور به وجود آمدن یک فن را تکنیک
می گویند. در این حالت قسمتی از حرکت از جاهای دیگر، نقش
مهم تری را ایفا می کند.

24- تکنیک های بالاتنه:

در این حالت همه ی قسمت های بدن در فرم و وضعیتی قرار می گیرند تا فن در قسمت های کمر به بالا تنه ی حریف اجرا شود.

25- تکنیک های پایین تنه

در این حالت همه ی قسمت های بدن در فرو و وضعیتی قرار
می گیرند تا فن در قسمت از کمر به پایین به اجرا در آید.

26- انواع حرکت ها

الف- حرکت نیمه: در این وضعیت به منظور اجرای فن، بخش هایی از حرکت نصفه و نیمه، سریع تر و با ظرافت بیشتری انجام می گیرد.

ب- حرکت تمام: در این وضعیت چند حرکت کشیده و کامل برای اجرای فن، با سرعتی معقول و منطقی بکار گرفته می شود.

27- اجرای فن کامل

اگر سه عضو از بدن (سر و گردن - دست ها و پاها) در یک زمان در جای صحیح خود قرار بگیرند، اجرای فن کامل تر انجام می گیرد.

28- اجرای حرکت های ورزشی

اصولا اجرای حرکت های ورزشی با فشارها و سرعت ها و
حالت های مختلف بدن انجام می گیرد. یعنی برای اجرای یک فن تمام اعضای درگیر با یک فشار و یک سرعت خاص قرار نمی گیرند. بلکه فشار و سرعت اعضای بدن با هم فرق دارند.

29- حرکت های فریبنده

حرکت های ورزشی را با حرکت های کوچک زینت می دهند. این نوع حرکت ها مانند جاشنی غذا عمل می کنند. اجرا کننده ی فن پس از ترکیب حرکت های مختلف، حرکت های کوچک و ظریف دیگری به آن اضافه می کند که موجب زیبای و ظرافت بیشتر فن می شود. این حرکات کوچک می توانند قبل از اجرای فن یا میان حرکت یک فن و یا در پایان یک فن اجرا شوند.

30- قلاب کردن

به منظور قفل کردن حریف و نگه داشتن بعضی از اعضای درگیر حریف در فنی خاص استفاده می شود. در این وضعیت حریف هیچ عکس العمل مناسبی نمی تواند انجام دهد و در آن وضعیت ثابت
می ماند.

31- گزش بالارونده

در این وضعیت با یک حرکت ناگهانی و با سرعت مورد نظر رو به جلو یا رو به بالا سرو کار داریم و مجددا به حالت اصلی خود بر
می گردیم. این کار به منظور بر هم زدن نظم و تعادل حرکتی حریف اتفاق می افتد.

نکته ی مهم اینکه حالت وضعیت اصلی تغییری نمی کند و در بازگشت به وضعیت قبلی، همه ی اعضای بدن سر جای خودشان قرار
می گیرند.

برای مثال با یک حرکت ناگهانی حریف را به سمت عقب هُل می دهیم و دوباره در وضعیت قبلی اش قرار می دهیم و به سمت پاهای حریف حمله می کنیم.

32- گزش پایین رونده

در این وضعیت با یک حرکت ناگهانی رو به عقب یا به پایین حرکت کرده و مجددا به فرم حرکت قبلی خود برمی گردیم.

برای مثال با یک حرکت ناگهانی حریف را به سمت پایین می کشیم و دوباره در وضعیت قبلی اش قرار می دهیم و به سمت پاهای حریف حمله می کنیم.

33- هماهنگی (هارمونی)

هارمونی به معنای توافق و تناسب است. در اجرای یک فن واحدهای اجرای یک فن با یکدیگر تناسب و ارتباط برقرار می کنند. به این طریق که حرکات مذکور را با حرکت های دیگری ترکیب می کنیم تا مجموع آن حرکت ها کامل تر و زیباتر اجرا شوند. برای مثال هنگام اجرای فن دست تو، پاها و سر و گردن در وضعیت صحیح کمک بیشتری  برای راحت تر اجرا شدن فن می کند.

34- طرح و برنامه در فن

طرح و برنامه مجموعه ای از حرکت هایی است که کشتی گیر را در جهت حل یک مسأله هدایت می کند. این حرکات تحت قواعد و ضوابط مشخصی بکار گرفته می شوند.

35- عناصر تشکیل دهنده ی یک فن

فنون ورزشی از اجزایی تشکیل می شوند که ساخت کلی آن را به وجود می آورد و عبارتند از:

1- مجموعه ی حرکت ها

2- ثابت ها (تغییر سرعت در طول اجرای فن)

3- متغییرها (تغییر فن یا فرم اجرای حرکت در زمان خاص)

4- دستورالعمل های اجرائی

5- دستورالعمل های شروع و پایان

6- دستورالعمل های کنترلی

7- حلقه های تکرار شونده

8- دستورالعمل های شرطی

9- جدول بندی یا آرایش (مفهوم کل فن)

متغییرها را به دو گونه تقسیم می کنند:

1- متغییرهای عددی با دقت معمولی:

ممکن است بعضی از قسمت های فن با دقت عددی 1 تا 3 تنظیم شوند. توان این متغییرها به جمع و تفریق تعلق دارد.

2- متغییرهای غیر عددی:

حرکات و فنون را می توانید نسبت به احساس (حس ششم) خود بسنجید. برای مثال ماشین سواری که در جاده در حرکت است. بدون اینکه به کیلومتر ماشین نگاه کند، حدس می زند که ماشین با چه سرعتی در حال حرکت است. این کار نیاز به تجربه و دقت فراوان دارد و با تمرین و ممارست در اجرای فنون نسبت به دو مرحله ی قبلی به مرحله ی سوم می رسد.

36- تقدم اجرای فنون

وقتی از عملکرد چند حرکت یک فن به اجرا در می آید. بعضی از قسمت های فن با هم به اشتراک گذاشته می شوند. برای مثال اگر
فنی به 3 قسمت تقسیم شود. ابتدا قسمت (الف) اجرا شده و سپس قسمت (ب) و (پ). اما گاهی قسمت (ب) و (پ) با یکدیگر به اشتراک گذاشته
می شوند.

(الف + (ب+پ) )

یعنی (ب) با (پ) جمع شده و یک نتیجه ی کلی به اجرا گذاشته
می شود. در این حالت عملیات داخل پرانتز با توان بیشتری اجرا
می شود.

ایجاد انگیزه:

گاهی ممکن است تعلل و سستی در انجام حرکت باعث شکست شود.

فرم کلی دستورالعمل محاسباتی اجرای فن:

باید توجه داشت دستورالعمل محاسباتی اجرای فن به مقدار ذخیره حافظه ی شما بستگی دارد. یعنی هنگام مرور فن باید تمام شرایط و متغییرها را در نظر بگیرید و در هر نوبت از اجرای فن حالت و وضعیت حریف تمرینی را کمی تغییر دهید و به نسبت همان کمی محاسبات خود را تغییر دهید. بدین صورت حافظه ی شما حالت های مختلف اجرای یک فن را می آموزد و در مسابقه ی واقعی به اجرا
می گذارد.

دستورالعمل های ورودی و خروجی مربوط به اجرای حرکات نسبت به حالت و وضعیتی که حریف دارد و نتیجه ی عکس العمل شما است. هر چقدر در اجرای فنون به طور صحیح نه فقط کلیشه ای و تکراری بتوانید صحیح تر عمل کنید، خروجی بهتری خواهید داشت.

دستورالعمل های کنترلی:

این دستورالعمل کشتی گیر را هدایت می کند که بدون در نظر گرفتن دستورالعمل بعدی اجرای قسمتی از فن کاری صورت ندهد. یعنی به نسبت اجرای قسمت دوم فن قسمت اول را به اجرا بگذارد. برای مثال هنگام زیرگیری با سر و سینه ی صاف به سمت پایین پای حریف حمله ببرد چرا که در قسمت دوم فن اگر سر و سینه پایین باشد حریف به رویش خیمه می زند و در صورت عقب گرد و برگشت به حالت اولیه نمی تواند این کار را انجام دهد. بنابراین در این حالت اجرای فن مشروط به ضوابطی انجام می گیرد.

انواع دیگر دستورالعمل:

دستورالعمل پایان:

این دستورالعمل اجرای فن در نیمه ی راه یا در انتهای آن پایان
می بخشد.

دستورالعمل توقف:

این دستورالعمل به اجرای یک فن در نیمه ی آن یا در انتهای آن وقفه (سکون) می دهد. این دستورالعمل برخلاف دستورالعمل پایان موجب تمام شدن اجرای فن نمی شود. بلکه بعد از وقفه ای کوتاه مجددا بقیه ی فن با حالت دیگری از همان فن یا فن دیگری به اجرا گذاشته می شود.

حلقه ی تکرار شونده:

بعد از اجرای فنون طبق دستورالعمل ها و محاسبات تعیین شده، ذهن آمادگی لازم و اعتماد به نفس لازم را بدست آورده است. حالا شما
می توانید بدون اینکه به دستورالعمل ها فکر کنید، فن را بدون فکرکردن به اجرا بگذارید.

دستورالعمل شرطی:

در این نوع دستورالعمل ورزشکار با شنیدن یک صدا و یا علامت مخصوص فن خاصی را انجام می دهد. یعنی فرم کلی دستورالعمل در یک حرف یا صدا خلاصه می شود.

فنون متداخل:

هنگامیکه در اجرای قسمتی از دو فن خاص قرار می گیریم.  برای مثال می خواهیم فن دست تو را به اجرا بگذاریم، اما در نیمه راه به زیرگیری اقدام می کنیم.

دستورالعمل خاص:

بسیار اتفاق می افتد که یک سری از دستورالعمل هایی که در اجرای یک فن به نمایش گذاشته می شود، در بعضی مواقع از امکانات تکنیکی استفاده می کنیم و در یک قسمت معینی از فن عمل منطقی را انجام
می دهیم. ممکن است این دستورالعمل در هر کجای فن قرار بگیرد. در این حالت فرم کلی اجرای فن تغییر می کند. اما باید توجه داشت که دستورالعمل مورد نظر درچه محدوده ای به اجرا درآید.

دستورالعمل بازگشت:

وقتی کنترل در اجرای یک فن به خوبی صورت نمی گیرد و ورزشکار مجبور می شود به وضعیت اولیه خود برگردد.

دستورالعمل های تصادفی:

با این توضیح که در ساختار یک فن تغییر جدیدی به وجود می آید و فنون با تنوع و ساختار جدیدی به اجرا گذاشته می شوند که نیاز به تحلیل و کارشناسی فنی تری دارد. کارشناسان تعیین می کند که این حرکت چه عملیاتی انجام می دهد. این تغییرات تصادفی دارای چنان ارزش فراوانی است که می توانند ورزشکاران نابغه را به وجود آورد.

دستورالعمل های مصنوعی:

گاهی در اجرای فن ورزشکار، عملی را انجام می دهد که این تغییر عمل خاصی را صورت نمی دهد. اما باعث فریب حریف می شود. به این متغییرها، متغییرهای مصنوعی می گویند.

 جدول بندی و آرایش:

ابتدا فنی را به طور آهسته و کامل به اجرا بگذارید. ساختار آن را پیدا می کنید. با کمی دقت متوجه می شوید که در بخش هایی از یک فن می توانید به فنون و حرکات مختلف دیگر ورود پیدا کنید. این جدول بندی آرایش ممکن است سطری، یک بعدی یا چند بعدی باشد. با یک
برنامه ریزی و پیداکردن این گره ها در اجرای یک فن راه های جدیدی برای به اجرا گذاشتن فنون پیدا می کنید.

انواع حرکت:

1- حرکت ساده

2- حرکت مرکب

حرکت تناوبی:

وقتی حرکتی در زمانهای مساوی و متوالی عینا تکرار شود، حرکت متناوب نامیده می شود. حرکت متناوب اگر سریع باشد حرکت ارتعاشی نام دارد.

چگونگی ایجاد انتشار حرکت:

انتشار حرکت یا از طریق پا ها انجام می گیرد و یا از طریق دست ها تولید می شود. گاهی اوقات انتشار حرکت می تواند از طریق به جلو یا عقب انداختن بالا تنه یا باسن انجام پذیرد. همچنین
می توانیم با به حرکت درآوردن شانه ها این کار را انجام دهیم. در همه ی این موارد سروگردن نقش اساسی ایجاد می کند.

منبع انرژی حرکت در دست ها:

1- بازو- 2- ساعد- 3- مچ- 4- کف دست- 5- آرنج- 6- کتف.

منبع انرژی حرکت در پاها:

1- کف پا - 2- مچ پا - 3- زانو- 4- ران پا- 5- لگن.

باید توجه داشت که منبع انرژی حرکت در کل بدن از طریق شکم و کمر انجام می شود.

اقسام حرکت:

1- حرکت عرضی: راستای انتشار آنها در امتداد بدن است.

2- حرکت طولی: راستای انتشار آنها در یک امتداد انتشار می یابد.

3- حرکت پیچشی: همانند حرکت فنر است.

هر سه نوع این حرکت ها می توانند با یکدیگر ادغام شوند.

حرکت ایستاده:

تمام انرژی حاصل از انتشار حرکت در خلاف جهت یکدیگر به وجود می آید.

ویژگی های حرکت:

هر حرکت سه ویژگی اساسی دارد:

1- طول حرکت

2- پتانسیل انرژی حرکت

3- انرژی حرکت جنبشی

دو حرکت که طول مساوی داشته باشند. اگر انرژی حرکت اولیه ی آن متفاوت باشد، حرکت های متفاوتی را احساس می کنیم.

سرعت حرکت:

سرعت حرکت بستگی به انرژی اولیه ی حرکت دارد و نوع زاویه ای که برای انجام حرکت استفاده می کنیم.

تمپو:

سرعت حرکات با اصطلاحات زیر تعریف می شود:

1- خیلی کُند

2- آرام

3- متوسط

4- سریع

5- تند.

6- خیلی تُند

باید تمرینات ورزشی را با سرعت های مختلف تجربه کنید.

برای مشخص کردن تمپوی حرکت، سعی کنید سرعت حرکات حریف را در نظر بگیرید و آن را با سرعت حرکت خودتان تنظیم کنید. اگر تمپو در ابتدای کار مشخص شده باشد، بدین معنی است که حرکات روان اجرا می شوند.

گاهی اوقات سرعت در طول اجرای فن یکنواخت است. اما گاهی لازم است که فن با سرعت آهسته اجرا شود و به تدریج سرعت بیشتر شود یا برعکس.

گاهی لازم است شدت اجزاء یک فن را تغییر دهید. به طوری که هر قسمت شدت و قدرت متفاوتی داشته باشند.

عوامل کنترلی در اجرای فن:

1- کنترل شکل حرکت

2- کنترل شدت حرکت

3- کنترل فشار

4- کنترل سرعت

شکل اشکال ترکیب کننده، مسئولیت تنظیم اجرای حرکت را خواهند داشت:

1- جزء اول: فشار 6

2- جزء دوم: شدت 5

3- جزء سوم: حرکت پیچشی

4- جزء چهارم: کنترل حرکت

5- جزء پنجم: توقف

6- جزء ششم: .....

شکل حرکت:

حرکات ورزشی از لحظه ای که ورزشکار آن را اجرا می کند تا لحظه ای که پایان می یابد، دائما در حال تغییر و دگرگونی است.

شکل اشکال ترکیب کننده:

ورزشکار می تواند با ترکیب حرکت های مختلف، فرم های عجیب و زیبایی بسازد.

درجه ی حمله:

درجه ی حمله به شش عامل بستگی دارد:

1- شدت فشار به کف پاها

2- شدت حرکت دست ها

3- جاگیری مناسب سر و گردن

4- یکدستی و پیوستگی در حرکت

5- فرم مناسب در کل حرکت

6- نفس گیری مناسب

روانی فن:

برای اینکه فن روان اجرا شود باید درجه و سطح مناسبی را انتخاب کنید. کاملا توجه داشته باشید که چگونگی تغییر بین دو پارامتر، تأثیر مختلف در اجرای فن دارد. اما باید به یاد داشته باشید که این به معنی این نیست که دقیقا مانند همدیگر عمل می کنند. اکنون فنی را آهسته اجرا کنید و به تغییرات به وجود آمده توجه کنید. ورزشکار می تواند با تغییر دادن درجه و سطح حالت های مختلف یک فن را تجربه کند.

مزیت تنظیم سطح:

زمانیکه می خواهید از یک فن، وارد فن دیگری بشوید، پیدا کردن سطح مناسب بسیار مهم است. گاهی لازم است برای پیدا کردن
درجه ی مناسب، سطح خود را تغییر دهید و برعکس.

شکل هندسی در اجرای فن:

ورزشکار می تواند شکل ها و موج ها را ایجاد کند و یک فن را با اشکال مختلف اجرا کند. با استفاده از شکل ها  و موج های مختلف ورزشکار قادر است حالت های خاصی ایجاد کند و با اجرا کردن فنون مورد نظر نتیجه ی دلخواه را بدست آورد.

استفاده از متغییرها در اجرای فن:

گاهی لازم است در قسمت هایی از فن تغییراتی ایجاد کنید تا حریف نتواند تشخیص مناسبی بدهد.

انواع تمهیدات:

1- تمهیدات ذهنی

2- تمهیدات جسمی

پیشنهادهایی چند برای اجرای فن آورده شده است:

1- بین دو حرکت به سرعت جابجایی ایجاد کنید تا حریف نامتعادل شود.

2- از امکانات تغییر سرعت و تغییر فشار استفاده کنید و سعی کنید در یک لحظه دو حرکت متفاوت اجرا کنید و حرکت را مستقلا کنترل کنید تا حرکت های متفاوت حریف را سردرگم کند.

3- از فنون متفاوتی استفاده کنید.

4- از فرم های موجی حرکت استفاده کنید تا انواع حرکت های ترکیبی به وجود آید. با موج های مشابه می توان انواع حرکت های متفاوتی ایجاد کرد.

5- از حرکت های بالا و پایین متناسب و متوالی و با حالت های مختلف استفاده کنید.

6- در طول اجرای یک فن حداقل و حداکثر موج را در نظر بگیرید.

7- شکل حرکت را در ذهن مجسم کنید.

8- برای کنترل شکل موج ها، سرعت مناسب را انتخاب کنید.

9- نقص های حرکت را از قبل پیش بینی کنید.

10- اگر برای بار اول موفق نشدید، دومین بار امتحان کنید.

11- مدت فشار حرکتتان را نسبت به زبری و نرمی حرکت حریف تعیین کنید.

اجرای یک فن در فضا اجرا می شود. در طول اجرا به تجربه کردن ابعاد آن می پردازیم. به نسبت ها و فرصت های گوناگون، گسترش یافتن ابعاد مختلف یک فن را تجربه می کنیم. این راز و رمزها، تنها در حرکات ظاهر می شود. همین توجه به ابعاد فضا است که به تعیین های درست اعضای بدن در یک فن خاص می پردازد. تا بر اساس جنبش، جنس و بافت و حالت یک فن، شکل خاصی برای آن در
نظر گرفته می شود. در خلال این حرکت ها، گونه های دیگری از حرکت های خاص و کوچک زینت فضای کلی فن هستند. این کار به اجرای فن اعتبار و ارزش خاصی می دهد.

بنا بر آنچه گفته شد، حرکت در فضا، موضوع اصلی بحث ما است. فضا هنگامی فهم می شود که دو مؤلفه ی اصلی - مکان و زمان - در لحظه و مقدار به میان آورده می شود. همین چگونگی ها، کیفیت های قابل اندازه گیری هستند. از این راه است که فضا، هویت مکانی و زمانی پیدا می کند.

در چنین حالی، فضا بر اساس حرکت در گستره ی زمانی و کیفیت آمیخته را درک می کند.

از میان حرکت ها، نقطه ای از آن جایگزین حرکت دیگری می شود و ریتم خاصی پیدا می کند. همینطور حرکت بعدی موجب خلق
حرکت های دیگری می شود. برخی دیگر از حالت ها، رفتارها،
شکل ها و فرم ها که با جابجایی شکل می گیرند، خود موضوع اصلی حرکت هستند.

دراینجاست که حرکت ها همانند معماری و موسیقی علاوه بر دانش مکانیکی گسترش یافتن نظم یافته و سنجیده ی حرکت ها در فضا اتفاق می افتد و آنگاه حرکت ورزشکار درون فضای معینی انجام می گیرد. تا اینکه بر روح انسان و بر فضای عاطفی و درونی وی تأثیر
می گذارد. جلوه گری این حرکات وابسته به موسیقی حرکت است. به دلیل اتکا به فضا و آمیختن با فضا و ترسیم خطوط و سطوح و اندام های معینی که در آمیزش مدام مکانی و موسیقی فهم می شوند. (همانند آوازهای فولکور و غیره)

می توان چنین پنداشت که ورزش، آنگاه که پیکر انسان را به حرکت در می آورد. آنقدر پیش می رود تا لذت های دیداری را برانگیزد. همچنین می توان چنین استنباط کرد که تولید حرکت سنجیده و هماهنگ به نوعی تولید هنر انتزاعی می انجامد و نقش اصلی و نهایی اش خوش آیند بودن است. به همان شکل که دو یا چند خط، با هم ترکیب شده و
بی آنکه الزاما حاوی پیام یا معنای خاصی باشند، لذت آورند.

شناخت و قبول موضوعی چنین ما را وا می دارد که در زمینه ی چگونگی تولید فضای حرکت اندیشه کنیم. و در این راه به جستجو و سنجش هایی بپردازیم. این ویژگی های حرکت باعث می شود که به فهم کیفیت حرکت بپردازیم و تحلیل و ارزیابی پدیده ی حرکت را جدی بگیریم.

در واقع با کنار هم قرار دادن دو مقوله ی فضا و حرکت دو هدف اصلی را دنبال می کنیم و شناخت صحیح تری بین انجام یک حرکت و انتخاب یک عکس العمل صحیح نسبت به درک صحیح و توانمندی ورزشکار در برابر آن.

این کار مستلزم آن است که جهان ذهنی خود را پرورش دهیم تا در جهان عینی حرکتی متقابل شکل بگیرد. این بازشناسی در عالم ورزش نیاز به جستجو و سنجش های علمی ودقیق دارد.

بنابراین حرکت پیکره ای است که بر اساس نیازهای خاص فهم و طرح می شود و تحقق شکلی پیدا می کند. هر چند در لحظه ی فهم و طرح شدن می تواند زیباتر باشد. بدینگونه که بار نمادین پیدا می کند.

این پیوستگی بین دو حرکت (عمل و عکس العمل) وابستگی و هماهنگی خاصی دارد و پیوند میان حرکت ها برقرار می شود.

برای این نوع حرکت ها، پیوندها و تقارن هایی اتفاق می افتد. البته اینگونه پیوندها و تقارن ها با یک توانمندی خاص وجه فنی پیدا می کند و حرکتی که دارای کاستی کمتری است. همینطور با دقت بر روی حرکت ضعیف در می یابیم که یک ناهماهنگی با حرکت حریف مقابل و یک ناهماهنگی بین عناصر سازنده اش، باعث شکست مجری فن شده است.

اینکه نتیجه ی اجرای فن بستگی به فضای فکری و هارمونی و فزونی یافتن و قالب شدن وجه فنی حرکت شما نسبت به حرکت حریف است. حالا درمی یابیم که انجام یک سری حرکت ها نسبت به نیازها و فرصت هایی که حریف ایجاد می کند، موجب خلق حرکت صحیح
می شود. این کار نیاز به استدلالی دارد که از پیش تعیین نشده است. جایی که نیاز است ویژگی های انواع حرکت ها مورد بررسی
دقیق تری قرار بگیرند. این درک و بررسی موجب بلوغ فکری در اجرای حرکت می شود. اما پیش از این باید محدودیت ها و بحران های حرکت مورد ارزیابی قرار بگیرد. با توجه به استدلال های منطقی است که می توان روی حرکت های به وجود آمده، موفق شد.

با این حال، دلیل راز درونی حرکت، رفتارشناسی حرکت، مسیر دیگری است که بر تأکید قاعده مند بودن حرکت و آشنایی فنی و بازشناسی حرکت لازم دارد.

بحران دیگری که در اجرای حرکت انکار ناپذیر است، ناآمادگی و غفلت ورزشکاران در کوتاهی تمرینات است. اینجاست که ورزشکار حرفه ای به همین سادگی شکست نمی خورد.

آنچه در عدم تطبیق و تناسب بین حرکت به شکل نافرم می انجامد. اینکه چگونه قاعده ای تعیین کننده ی شکل حرکت و توان اثرگذاری بیشتری داشته است. این کار نیازمند ابزارهای فکری خاصی است. اما این نکته که دسترسی به ابزارهای فکری می تواند با توجه به نسبت های ریاضی که وجه هندسی حرکت هستند، کار ساده نباشد.

نگرش تحلیلی فن:

اجرای یک فن در روند آفرینش حرکتی در ارتباط با چگونگی های شکل گیری تطبیق و ترکیب حرکت های سازنده اش در نظر گرفته می شود. چنانچه اثرگذاری عوامل فیزیکی و متغییرهای حرکتی در کل حرکت تأثیر می گذارد و دیدگاه های مشخصی بررسی کننده در بازشناساندن روند شکل گیری حرکت، شناخت ایجاد می کند.

چگونگی شکل گیری حرکت:

وقتی حرکت شکل می گیرد در طول زمان اجرای حرکت، آهنگ و ریتم خاصی با عوامل و متغییرها را برای شناخت ویژگی های عینی و ذهنی حرکت به وجود می آورد. برای همین تبادل بازشناسی تقارن ها و تشابه ها و تطبیق یافتن و پیوستگی بین عناصر در لحظه های خاص بستر اصل شکل گیری تدوین حرکت را ایجاد می کند.

ارتباط مجری فن و حرکت:

جابه جایی حرکت مانند آهنگ خطوط و رنگ و وزن (سایه و روشن ها) در بوم نقاشی یک ارتباط احساسی با مجری فن برقرار می کند.

در این حرکت ها، تطبق مجری فن با انجام دادن یک سری حرکات و ناگواری های ارزشی در طول زمان اجرای فن، طبق اعمال (فیگوراتیو) و برنامه ی ذهنی مشترکات تجربه شده مورد بررسی قرار می گیرد و در لحظه به اجرا در می آید.

گذر از تصور به تصویر در شکل دهی به فضای حرکتی (فریم، فریم) پس از شناخت و متکی در بیشترین تعداد و عامل ها و متغییرها و مداخله ی آنها با یکدیگر و تلاش در بازشناسی چگونگی فعل و انفعالات که در مغز ورزشکار صورت می گیرد تا او را در ادامه ی عرضه کردن یک حرکت یاری کند. برای همین ناخودآگاه یک حرکت منطبق با حرکت حریف اما بر حریف خلاف آن که در ذهن خود
می سازد و آن را به اجرا می گذارد.

برای همین اجرای یک حرکت در فضای پر رمز و راز به ورزشکار این امکان را می دهد که در شرایط زمانی و مکانی خاص در هر نوبت از اجرای فن تردیدها و اطمینان های موجه داشته باشد.

نقش روابط زمان بندی شده در اجرای یک حرکت:

آنچه که باید بدانید این است که از آنجا که توفیق یک حرکت به شالوده ی ساختار آن حرکت است. اما هرگونه گزینش از ابزارهای مختلف (شدت، فشار، زاویه و...) و هر گونه ترتیب در ترکیب این عناصر بر اساس روابط زمان بندی شده ای است که نسبت به استفاده از عناصری است که حریف در لحظات زمان بندی شده خود به اجرا می گذارد و در نتیجه با شناخت صحیح از روابط زمان بندی نشده ی حریف است که ورزشکار پی می برد چه موقع و در چه حالت و وضعیتی حرکت خود را به اجرا بگذارد و فن خود را کامل نمایش دهد. در نتیجه در لحظه است که ورزشکار به یاری شناخته ها و ناشناخته ها و با همت خود آرایش حرکتی فضایی را خلق می کند و توان تمرکز و تحلیل حرکت حریف را پیدا می کند. این پیوند کم و بیش آشکار بین دو ورزشکار است که جامع بینی و درون نگری و ابهامات و یقین های آنها را نشان می دهد و یکی پیروز می شود.این بحث برای نخستین بار در ادبیات ورزشی مطرح می شود.

آنچه بیشتر مورد بحث و بررسی قرار گرفت، بیشتر نقاط نظری اصولی و اساسی بود. موضوعاتی که باید مسائل و خصوصیات آن خوب شناخته و ارزیابی شوند تا در مرحله ی بررسی های علمی- تحلیلی به پیوندها و هماهنگی ها و تقارن های موجود آشنا شوند.

خلاصه ای که ارائه شد، هم بیانگر گسترش و ژرفای موضع (علم جنبش شناسی) است و هم بیانگر مطالبی که به عنوان موضوعات کلیه ی مورد توجه قرار گرفته است.

قصد اصلی و اساسی از طرح مقوله ی (علم جنبش شناسی) آن است که با استفاده از ابزار علم و تحلیلی به اندیشه هایی دست یابیم که برانگیزاننده ی تصور و تخیل است. وبه دنبال تصورها و تخیل هایی هستیم و تجسم (فیگوراتیو) است. از میان حرکت های گوناگونی که ورزشکار می آفریند. برخی دارای معانی یا مفاهیمی اند که کمک گرفتن از توصیف و تفسیرهای ذهنی قابل شناخت نیستند. اما علم حرکت را نمی توان تنها بر اساس علومی مکانیکی باز شناخت. بنابراین علم حرکت فرآورده ای است علمی و هنری و بازتابی پرابهام و رمز است. از رویدادهای حرکتی مختلف گرفته تا ترسیم و تدوین تناسب ها و فاصله ها (سکون ها) در پیکره ی حرکت (بیان احساسات) است.

اما در بسیاری موارد می توان گفت: یک حرکت ورزشی، پس از آنکه شکل گرفت می توان باز شناخت؛ اما باید قبول کرد نمی توان به راحتی از رمز و رازی که در آن حرکت وجود دارد به راحتی سخن بگوییم.

 در حقیقت سؤال اینجاست، آیا می توان از طریق مهندسی معکوس به رمز و راز شکل حرکت پی برد و ایهام ها  و پیام ها و احساس های حرکتی آن را شناخت که در طول آن در لحظاتی خاص به آن حرکت شکل و محتوا و مفهوم داده است.

بنابراین آفرینش یک حرکت در بهترین شرایطی و بهترین لحظه اتفاق می افتد و مناسب برای تحلیل منطقی بین دو حرکت است به اجرا
می رسد. در اینجاست که به معانی و مفاهیم و احساس هایی که در آن نهفته است پی می بریم.

باید بگوییم که ورزشکار، در لحظه ی آفرینش و اجرای یک حرکت با عاملی ازاندیشه ها و گزینش ها آنچه را با خویشتن خویش به تبادل
می گذارد و در حرکتی آفریده منعکس می شود بازگو و بازشناسد.

انتخاب میان حرکت ها، اندازه ها و حالت ها، فاصله ها... و انتخاب میان مهم ها و ترکیب ها و...

آنچه که ما را در تحلیل یک حرکت موفق می کند، عبارت از چیزهایی که می توانیم بدانیم یعنی چیزهایی که قابل اندازه گیری، قابل تشخیص و تمیز ذهنی اند، بررسی کنیم. اگر مبانی اندیشه و تفکر را پایه ی علم حرکت بدانیم، بدیهی است که هیچ حرکتی را نقطه ی کمال علم حرکت به معنای مطلق نمی شناسیم.

اینجاست که چهارچوبی را که برای آفرینش یک حرکت بر می گزینیم، در زمان و در مکان خاص اتفاق می افتد. این تلاش جنبش مستمری است که در طول زمان اجرای حرکت اتفاق می افتد و در ارتباط با همین اصل است که محصولات حرکتی به تناسب و وسعت حرکت های مخلتف در زمان های مختلف، شکل و مفهوم جدیدی پیدا می کند.

از آنچه تا کنون گفته شد، چنین نتیجه می گیریم که در واقع ورزشکار از حرکت ها و عوامل فعال در حریف خود برانگیخته می شود و آنچه می آفریند، عمل وی است در لحظه خاص از حرکت او و این بدین معنی است که پیوستگی و وابستگی هایی تنگاتنگ میان حرکت او از یک سو و مجموعه ای که شناخت ها، تأثیرپذیری ها، تأثیرگذاری ها و برانگیختگی ها و نیازها و هدف ها و امکانات ذهنی و جسمی و اجرا دانایی و توانایی های فردی شخص است.

این پیوستگی و وابستگی ها علائم و نشانه هایی را به وجود می آورد و به معنایی لحظه طلایی آفرینش حرکت را در لحظه ای خاص به وجود می آورد و یک حرکت منحصر به فرد را شکل می دهد.

به بیان دیگر:

ورزشکار در طول زمان زندگی می کند؛ حساب دانش و توانایی آفرینش حرکتی او با مجموعه داده هایی روشن می شود که به فرآخور در طول زمان در حال دگرگونی است و او می پذیرد با این دگرگونی چگونه حرکتی متناسب و فرآخور آن حرکت را شکل دهد. و بالاخره ورزشکار بهترین و بیشترین بازده را در زمان و مکان معین پیدا
می کند. البته عملکرد صحیح به نسبت امکانات و توان بازشناسی و برداشت درست می توانید پیشتاز باشد و خود سازنده و شکل دهنده باشد.

اگر بخواهیم به تعاریف اولیه اشاره کنیم، باید بگوییم که ورزشکار با تبادل حرکات پیاپی بین دو ورزشکار پیش می روند. اما در پایان ورزشکاری که حرکت سازنده و پیش رونده دارد؛ موفق می شود. حال این پرسش پیش می آید: آیا می توانیم حرکت را بی توجه به خصیصه های شکل آنها به تصور خود در آوریم؟ آیا می شود بی توجه به انجام این حرکت ها و بدون اندیشه عملی را انجام دهیم و معانی و مفاهیم شکل ها و فرم های حرکتی و بدون تبادل بین حرکت ها بی دلیل حرکتی را انجام دهیم و بدون توجه به فضای زمانی و فضای مکانی و بدون فهم اینکه این دو با یکدیگر مفهوم می گیرند و به یکدیگر هویت می بخشند، توجه نکنیم.

بدین سان ورزشکار که آفریننده ی یک حرکت ورزشی است. سعی می کند پیش از انجام یک حرکت، آن را به صورت خیال درون ذهن خود ترسیم کند.

اما در نهان و درون یک ورزشکار چه می گذرد: احساسی که ورزشکار را وا می دارد تا به خلق یک حرکت خاص دست یابد. مربوط به عوامل پنج  گانه ای که در هر فرد وجود دارد. بدین ترتیب است که به معنای گسترده تری از حرکت دست می یابد.

دو زمینه ی اساسی را به عنوان بسته ها، بررسی تشابه ها و تقارن های موجود میان حرکات ورزشی تعیین می کنیم. این سه عبارتند از: روش تدوین و ابداع توانایی یک ورزشکار برای استفاده از امکانات فنی، امر ثابتی نیست و گاهی می تواند بر حسب نیازهایی که دارد، داده های فنی موجود را فزونی دهد. همچنین ورزشکار می تواند با استفاده از خلاقیت خویش، شکل ها و ترکیب ها و تناسب ها را تغییر دهد به نقش نوآوری و تنوع روش های  آفرینش و تدوین صحیح حرکت ها در طول زمان خود نوعی گزینش و ابداع می باشد. این دو مقوله ابتدا دارای جنبه ذهنی است و در پایان جنبه ی عینی پیدا می کند. آنچه گفته شد، سیر حرکت ورزشکار، برای آفرینش یک حرکت را نشان می دهد.

به نظر می رسد در روند اجرای یک حرکت در لحظه ی مناسب رأس یک مثلث به تصور در می آید. این سه رأی هم جدا بودن و هم پیوسته و وابسته بودن سه حرکت مهم در لحظه ی تناسب به انتخاب گذاشته
می شود. می توان گفت: در لحظه ی مناسب سه گزینه پیش روی شما قرار می گیرد و شما می توانید با انتخاب یک گزینه برتر راه آسان تر و بهتری را انتخاب کنید. باید دانست که این سه گزینه بدون یکدیگر فهم نمی شوند. حتی آنها می توانند از یکدیگر تأثیر پذیرند.

برای مثال اگر هنگام کشتی گرفتن با دست چپ مچ دست راست حریف را گرفتید و دست او را به سمت خود می کشید و با دست دیگر صورت حریف را به سمت چپ هل می دهید. در اینجا سه انتخاب پیش می آید:

1- می توانید فَت پا بزنید

2- می توانید زیر بگیرید

3-  می توانید در همان حالت حریف را سرنگون کنید

این نکته لازم است گفته شود: حق انتخاب با شما است اما در آن
لحظه ی خاص یکی از آن حرکات شاخص تر است و بهتر است آن حرکت خاص اجرا شود. این کار نیاز به شناخت و سنجش و تحلیل درست حریف مقابل دارد. این کار مشروط به تجربه ی کشتی گیر و دانش ترکیب شناسی حرکات است. هر چند که این امر آخر، در فراغت از آنها صورت می گیرد.

شباهات ورزش در موسیقی:

ورزشکار به تلاش های گوناگونی دست می زند تا باورهای خویش را در قالب اشکال مختلف انجام دهد. بدون شک پندارها و اندیشه های ورزشکاردر طول اجرای حرکت در پیچ و خم لحظه ها ارزش گذاری می شود. از این رهگذر هزاران حرکت شکل می گیرد. برای همین آگاهی و شناخت او از حرکات نقش ارزنده ای ایفا می کند. این گفته ی (شوی پنهاور) که همه ی هنرها می خواهند به مرحله ی موسیقی برسند. در بر گیرنده ی حقیقتی است که: همه ی هنرها در نهایت راهی به سوی یک پیام ذهنی می یابند. با این تعریف می توان شباهت زیادی بین ورزش و موسیقی پیدا کرد. زیرا در آفرینش حرکت تخیل و صورت های ذهنی ورزشکار توسط عنصر حرکت بیان می شود. ورزشکار عواطف و احساسات و ذهنیات خود را توسط (حرکت) در قالب اشکال گوناگون به مرحله ی (اجرا) می کشاند و از این راه پیوندهای حسی خود را بروز می دهد.

حرکات متنوع بدن ورزشکار هنگام مبارزه، به حرکات موزون و هماهنگی بدل شده است و بالاخره، طراحی های حرکتی، سرآغازی بر پیدایش بیان تصویری حرکت است.

آگاهی به الگوهای حرکتی ورزشکاران پیشین، در این راه ضرورتی گریز ناپذیر است که به یادگارمانده است و ورزشکار را تا حدی به نحوه ی تفکر و اندیشه ی گذشتگان رهنمون می سازد و ما را از چگونگی های اندیشه و تفکر گذشتگان آشنا می سازد. در تمامی حرکات گذاشتگان کوشش آگاهانه  دوری جستن از نمایش جزئیات نمایان است و هر حرکت با کمترین جزئیات نمایان است و انجام یک حرکت با شکلی ساده به تصویر درآمده است. باید پذیرفت که این حرکات به هر دلیلی که آفریده شده باشند، بازگو کننده استعداد فردی و باین کننده ی احساسات و تصورات ذهنی ابداع کنندگان این فنون بوده است.

در یک بررسی نخستین متوجه می شویم که پیوند ناگسستنی عمل و عکس العمل به صورت جلوه هایی از تجسم واقعیت و تصور ذهنی بر فرایندهای حرکت وجود دارد. یعنی با انجام یک عمل نیاز به یک عکس العمل در برابر آن عمل را به وجود آورده است. بنابراین نیاز ما در تمام اختراعات است. بنابراین ابداع یک حرکت ورزشی با ابتکار و نوع آوری یک ورزشکار نسبت به حرکت اولیه ی آن به وجود آمده است. ورزشکار ابتدایی در جدالی نابرابر با ورزشکار با تجربه، متحمل سختی های فراوانی می شود تا کشف تمام جزئیات حرکت نتواند بر حریف با تجربه فایق آید. از اینجاست که ورزشکار به زیور تفکر آراسته می شود و قوه ی ابداع و ابتکار در او جان می گیرد.

ورزشکار زمانی به یک ورزشکار واقعی تبدیل می شود که موجودیت پیدا کند. یعنی همانند انسان های اولیه که با ابزار نخستین و ساده کار  می کردند. به تدریج این مسیر تکامل فکری پیدا کرده و از حرکاتی که کارایی محدودی دارند، خود همت گمارد و حرکتش را خلق کند که مشابه آنها یافت نشود.

برای مثال دو کشور را در نظر بگیرید که وسایل و ادوات نظامی دارند، اما کشوری که ادوات و نظامی پیشرفته تر و بالاتری دارد و قدرت بیشتر و بارزتری خواهد داشت و این ابداع و نوآوری در ابزارهای جنگی به  یک جا ختم نمی شود بلکه روز به روز پیشرفت می کند.

اما سؤالی که مطرح می شود این است که حرکت چیست و چگونه پدیده ای است؟

باید گفت ماهیت اصلی ورزشی، حرکت است. اما حرکتی که جوابگوی نیازمندی هایی باشد تا بتوانید پاسخگوی حرکات حریف مقابل باشد. بنابراین ماهیت اصلی حرکت در توانایی به اجرا گذاشتن صحیح آن در وقت زمان معلوم و مشخص است. تصویری کلی از تجربه و در نتیجه ادراک فردی از جنبه های مختلف حرکت و درک فردی از جنبه ای از حقیقت کلی. با عبارتی حرکت تلاشی مستقل است که مانند همه ی تلاش ها از شرایط لحظه ای موجود تأثیری می گیرد. اما درعین حال به دنبال هدف خود به پیش می رود. البته واکنش حریف نشان می دهد خود یک واکنش متمایز است اما از آن جدا نیست و جهت و رفتاری متقارن و هماهنگ از خود نشان می دهد و خواه ناخواه با تأثیر گذاشتن حرکات نسبت به یکدیگر یکی به استقلال حرکتی می رسد و حریف را سرنگون می کند. در راستای تحلیل و بررسی حرکت مباحث و بافت کلی حرکت شکل حرکت را می سازد و تأثیر گذاری یا تأثیرپذیری خود را نشان می دهد و گاهی لحظه ای یکی بر دیگری غالب می شود و واکنش های منطقی شکل می گیرد و لحظه ای که حرکت  تحت اراده ی یکی نباشد، بیشتر تأثیر گرفته و نمی تواند بر حرکت حریف تأثیر بگذارد و سرنگون می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت دو ورزشکار تحت تأثیر فرایندهایی که بریکدیگر تحمیل می کنند یک تأثیر مثبت باعث یک تأثیر منفی بر دیگری می شود و بهانه ای ایجاد می شود که عناصر و عوامل مؤثر پیش فرضی برای تصریح در شکست حریف مقابل داشته باشد.

بنابراین تأثیر و تأثر فل الجمله ماهیت پیدا می کند و عوامل ایجاد شده باعث پیروزی یا شکست می شود. در اینجا هر ورزشکاری که بتواند روی حرکات حریف مدیریت کند و یک برتری نسبی حرکتی داشته باشد می تواند موفق شود.

بنابراین سبک حرکتی خاصی می تواند باعث موفقیت شود و هویت پیدا کند و حرکت کارکرد مثبتی پیدا کند. این بازگوکننده ی بخشی از سرشت حرکت است که می تواند، حریف را محکوم به شکست کند.

اینجا باید گفت: حرکت باعث پیروزی نیست. بلکه یک حرکت اصیل و با شعور در تقابل با حرکت دیگر می تواند باعث پیروزی شود. اینکه حرکت صحیح به یک باور درونی رسیده است و یک دریافت ثانویی از حرکت بدست آمده است. این به وجود نمی آید تا زمانیکه طیفی از عناصر و کارکردهای ملموس و حسی در یک حرکت به وجود آید تا آن حرکت هویت پیدا کند.

این کار نیاز به مجموعه ای از بینش ها، کنش ها و روش ها و .... که ساختار پیدا کرده اند و جمع این عناصر کیفیت یک حرکت را بالا می برد و در بستر زمانی معینی به کمال می رسد.

اما بعضی از عناصر حرکت ابدی و جهانی است. این قسمت تمام حرکت نیست. اما بخشی از آن تغییر می کند و در دهه های آینده شکل و فرم دیگری پیدا خواهد کرد. یعنی بخشی از حرکت ازلی و ابدی است. اما بخشی از آن تغییر می کند و کامل تر می شود. اما حرکت نمی تواند از قید زمان و مکان رها شود. همینطور سرنوشت یک حرکت به عقب باز نمی گردد، بلکه فرهنگ حرکت رو به جلو است و تکامل و پیچیدگی هایی پیدا می کند که در گذشته نبوده است. اینجاست که اجرای حرکت یک جامعیت و مدیریت خاص را می طلبد. با این تعریف از سویی جامعیت حرکت تعریف می شود. هر چند ممکن است در جایی از حرکت مانعی وجود داشته باشد. در تمام علوم هم همینطور است. نکته ی آخر اینکه سه مؤلفه تعریف حرکت، جامعیت حرکت و هدفمندی حرکت به نسبت شناخت از علم حرکت نسبت به تعریف و درک حرکت مقابل به وجود می آید. بنابراین مؤلفه های عمده ی حرکت هویت یک حرکت را می سازد و جایگاه و رتبه ی حرکت را ارتقاء می بخشد.

بحث انگیزه:

عامل روانی - فرهنگی - اعتقادی

گاهی یکی از عوامل نسبت به دیگری بیشتر یا کمتر است.

با نگرش ژرف به حرکت و نقشی که در ساختار یک فن دارد. به این نتیجه می رسیم که حرکت مقوله ای پویا و در تداوم نسل های پی در پی در طول زمان، شکوفاتر می شود. شکل می پذیرد و تداوم می یابد.

بنابراین حرکت عبارت است از کلیه عناصر ملموس و عینی موجود در یک فن که پی در پی و به صورت مشترک انجام می پذیرد. همچنین رودخانه ای پر پیچ و تاب در طول زمان و مکان، قابلیت انتقال
می یابد. راز پویایی حرکت در قابلیت گذر و انتشار از زمان و مکان است و توانایی پیوند از حرکتی به حرکت دیگر.

همچنین می توان فن را نتیجه ی انتخاب مجموعه ای از رفتارهای آموخته شده ای دانست که یک ورزشکار، آن را به یکدیگر پیوند
می زند و به طور کامل نمایش می دهد.

بنابر آنچه گفته شد فن مجموعه ای از رفتارهای آموخته شده ای است که به وسیله ی پیوندهای حرکتی به ظهور می رسد. هر چقدر روابط بین حرکات فعال تر باشد، گستردگی فن آگاهانه تر خواهد بود و شکل حرکت غنی تر و جامع تر خواهد بود و حقیقت محصول حرکت نتیجه ی داد و ستدهای دو ورزشکار در کل فضای حرکتی است.

از دیدگاهی دیگر، علم حرکت زائیده ی تنگ ناهایی است که با چگونگی یافته ها و مجهولات پیرامون حرکت است.

بیایید حرکت ورزشی را در نظر بگیرید. فن محدوده به نظر می رسد و انگار لال است. اما علم حرکت آن را به سخن وادار می کند. شاید بتوان با تفکیک یک فن به چند بخش، زیبایی طبیعی و زیبایی هنری (استیل) آن را شناخت.

حال دیگر من وارد واقعیتی زنده می شوم. بلکه در وزن (ریتم) صورت های فضایی در هماهنگی ها و تضادها و در تعادل میان حرکت ها و در میان پیوندهای محکم و پیوندهای سست بین حرکات غرق می شوم و چشم انداز را با نگاه هنرمندانه می نگرم.

علم حرکت به دنبال فراتر از چیزی است که دیده می شود. علم حرکت آنچه قابل دیدن نیست را قابل دیدن می سازد. به عبارت دیگر حرکت (تفسیر) می شود. روند دیدن و نگریستن ورزشکار تعیین کننده ی کیفیت اوست.

اینکه او چگونه می بیند به ما می گوید که چگونه می اندیشد. مانند راه و رسم درست دیدن در حیطه ی هنرهای تجسمی یک اصل بنیادین است.

مراحل آفرینش حرکت:

بررسی و کند و کاو در حالات و کیفیات یک حرکت و نیازهای حرکتی در جریان تجزیه و تحلیل مراحل مختلف شکل گیری یک حرکت، مقوله ای است گسترده که شناخت کافی می طلبد.

همینطور شیوه ی آموزش و ذهنیت یک ورزشکار و جهان بینی های متفاوت، شیوه های حرکت متفاوت را برمی گزیند و از این روست که حتی بسیاری از ورزشکاران دیدگاه های فلسفی متفاوتی دارند و اهداف متفاوتی هم نسبت به اجرای یک فن از خود بروز می دهند. هرگز دو ورزشکار را نمی توان یافت که یک فن را یکسان دریافت و احساس کنند. از این روست که عنصر اصالت در آفرینش حرکت مطرح
می شود. اندیشه و پندار یک ورزشکار از طریق تصاویر ذهنی او جلوه گر می شود و ماهیت تصویرهای ذهنی او با چگونگی درک و دریافت جهان بینی حرکت پیرامون او، پیوندی ناگسستنی پیدا می کند. بنابراین می توان گفت که نخستین مرحله در شکل گیری و آفرینش یک حرکت، مرحله ی (ادراک) است. در این مرحله ورزشکار، نخستین اندیشه ها را که در هیأت اشکال حرکت ظاهر می شوند را دریافت
می کند.

دومین مرحله را، مرحله ی تحلیل می گویند که ذهن ورزشکار از راه الهام در شکل عینی حرکت، تغییراتی داده و صورت های خیالی به آن می افزاید.

و بالاخره سومین مرحله در روند آفرینش یک حرکت، مرحله ی آفرینش است که ورزشکار سرانجام برای بیان مفاهیم صورت های ذهنی خویش به انتخاب حرکات و شیوه های مناسب می پردازد و در این راه از تمامی توانایی های تکنیکی و آگاهی های حرکتی خویش بهره می گیرد.

بنابراین انتخاب یک حرکت، مبتنی بر گذر از سه مرحله است:

1- مرحله ی دریافت

2- مرحله ی تحلیل

3- مرحله ی آفرینش

مرحله ی دریافت:

اساس حرکت، دریافت حسی است. دریافت نیروی تخیل اندیشه ی ورزشکار را شکل می دهد و پندارها و آرمان های ذهنی او را بارور می سازد. ورزشکار از طریق دیدن و مشاهده کردن و سایر حواس به دریافت حسی بی شماری دست می یابد. هر اندازه وسعت فکر و
اندیشه اش بیشتر باشد، دامنه ی حرکتی او گسترده تر خواهد بود.

هنگام بیان احساس ذهنی خود، دست به انتخاب می زند و از میان حرکت های بیشمار، یکی یا چند حرکت را انتخاب می کند که در قالب شکل مادی، بیان می شود.

جریان دریافت حسی، برداشت از مفاهیم ذهنی اوست. نقش دیدن در چگونگی دریافت حسی، نقش بنیادی است. تصاویر ذهنی ورزشکار، نتیجه ی عملکرد صحیح دیدن و مشاهده کردن است.

همانطور که قبلا گفته شد، فرهنگ ذخیره ی حرکت، در چگونگی درست دیدن و در نتیجه ی دریافت های حسی او، نقش تعیین کننده و اساسی دارد و از این رو است که از طریق شناخت نوع دریافت ها و پندارهای یک ورزشکار می توان به نوع فرهنگ حرکتی او، دست یافت.

اندیشه های حرکتی نزد ورزشکاران، در جوامع مختلف به علت گوناگونی آداب و رسوم و سنت ها و ... متفاوت بوده و از این رو باعث به وجود آمدن راه و رسم های حرکتی مختلف است.

مرحله ی تحلیل:

مرحله ی تحلیل در جریان خلق حرکت، زمانی آغاز می شود که ورزشکار بعد از دریافت های حسی خویش به منظور بیان اندیشه ی ذهنی خود، دست به انتخاب شکل های حرکتی می زند. در این هنگام ذهن ورزشکار از راه شهود و الهام و با تأثیرپذیری از ویژگی های فردی در چگونگی شکل دهی به حرکت مزبور، تغییراتی به وجود می آورد و صورت ذهنی به صورت عینی تبدیل می شود. در حقیقت حرکت حریف توسط ذهن ورزشکار تفسیر می شود.

ورزشکار از طریق دیدن و احساس حرکات به کشف صورت های دیگر ذهنی و تخیلی، تغییر شکل یافته دست می یابد نه تقلید. بلکه برعکس یعنی شناختی عمیق تر از یک شکل حرکتی پیدا می کند. در عین دگرگون کردن حرکت صورت های تازه بدان می بخشد. این کار به او امکان می دهد که فراسوی حرکت قدم بردارد. بنابراین از ورزشکار حقه ی میانجی بین، تفکر محض و آزادی بیکران حرکت و آشتی برقرار کردن است. این در واقع همان گذر از مرحله ی دریافت به مرحله ی تحلیل است.

مرحله ی آفرینش:

آنچه مرحله ی تحلیل در روند حرکت زاده می شود، عصاره ی یک سلسله تجزیه و تحلیل های ذهنی است که در نهایت به صورت شکل های ذهنی آماده ی ابزار بیان می شوند. در مرحله ی آخر که آفرینش می نامیم، ورزشکار برای بیان صورت های ذهنی  خویش، نیازمند استفاده ی صحیح از حرکات بدنی می باشد. زمانی یک حرکت به حد والای خویش می رسد که بین کل حرکت که به وسیله ی اعضای بدن انجام می گیرد یک وحدت و هماهنگی کامل ایجاد گردد.

نقش اعضای بدن ورزشکار:

استفاده از اصولی از اعضای بدن به حالت های بیانی خاص بدل
می شود و مفاهیم ذهنی او را مجسم می کند و به آنها موجودیت
می بخشد. بدون استفاده ی صحیح، امکان دسترسی به بیان واقعی پندارهای حرکتی وجود ندارد.

ابتدایی ترین خواست و هدف ورزشکار، رویارویی صحیح با ساختار حرکتی حریف مقابل است. این ایده ها و پندارهای ذهنی توسط حرکات بدن به عرصه ی بیان کشیده می شود. بنابراین یکی از مشکلات اصلی در روند آفرینش های حرکتی، چگونگی انتخاب حرکت و هماهنگ کردن آن با موضوع و محتوای حرکتی حریف می باشد.

هر حرکت دارای کیفیت ویژه و منحصر به فرد، امکانات مخصوص، محدودیت ها و کیفیت های ساختاری خاص است. معانی و مفاهیمی که در مورد حرکت یک ورزشکار بیان می شود، نشانی است از بیان احساس حرکتی ویژه که توسط شکل و فرم به ظهور می رسد.

ورزشکار به منظور کشف یک حرکت با بیان احساس حرکتی ویژه توسط شکل و فرم خاص حرکت حریف را معنا کرده است.

بنابراین هر حرکت دارای دو جنبه ی شکل و محتوا می باشد. شکل یا صورت ظاهری هر حرکت، تمامی جنبه های مرئی که در نتیجه ی آرایش و ترکیب اجزاء و عناصر تشکل دهنده ی حرکت به وجود
می آید را در بر می گیرد.

محتوای هر حرکت، به معانی و مفاهیمی گفته می شود که ورزشکار از طریق حرکتی خاص در قالب ترکیب و آرایش ویژه از عناصر و عوامل سازنده ی حرکت به حریف انتقال می کند.

شیوه یا روش:

شیوه یا روش در حرکت، عبارت است از نحوه ی شخصی کاربرد از اعضاء بدن و چگونگی انتخاب ترکیبات ویژه. بنابراین هر ورزشکار در بیان پیام های ذهنی خویش، شیوه و روش و یا سبکی مشخص اختیار می کند.

روش هر ورزشکار نشان دهنده ی طرز تفکر، شخصیت فردی ویژه ای است که ترکیب یافته و شکل گرفته است.

این نکته را فراموش نکنید: بعد از ارزیابی هر حرکتی باید شیوه و روش متناسب و هماهنگ با آن حرکت را برگزینید. تولد و شکل، نتیجه ی تجربیات فردی ورزشکار است.

آگاهی های حرکتی:

در روند خلق یک حرکت، ورزشکار از طریق دریافت های حسی خود، شکل حرکتی را برگزیده و آن را در مسیر جریانات ذهنی قرار می دهد. سپس آن را در جریان مرحله ی آفرینش قرار داده و تبدیل به یک حرکت مستقل می کند.

در مرحله ی آفرینش علاوه بر انتخاب صحیح اعضای حرکتی بدن و تعیین سبکی هماهنگ، ورزشکار نیازمند به درکی عمیق از عوامل و عناصر حرکت است تا اشکال و صورت های برگزیده شده توسط ذهن به عرصه ی بیان درآمده تا پیام های ذهنی به اجرا درآیند. یکی از
مهمترین این عوامل آگاهی از مبانی و اصول حرکت است. حرکاتی که ساخت آنها، متکی به آگاهی های حرکتی و شناخت و اصول مبانی حرکت نباشد فاقد ارزش زیبا شناختی است.

یکی دیگر از عوامل اساسی و پر اهمیت در مرحله ی آفرینش وجود مهارت ها و توانایی های تکنیکی در جریان کاربرد اعضای بدن توسط ورزشکار است.

بدنی قوی و توانا، شناختی گسترده و عمیق در کاربرد حرکت و بکارگیری به جا و هوشمندانه از انواع حرکت ها و ایجاد هماهنگی بین تکنیک های اجرایی، محتوای یک حرکت را ارتقاء می دهد. چگونگی تکنیک بکار گرفته شده در ارزش گذاری حرکتی سهم سازنده ای دارند.

بی شک ورزشکار مجرب و کارآزموده ای که از میان اختیارات
عدیده ی خود جهت حل هر یک از مشکلات حرکتی، راه حلی بر حسب اراده  و میل خود انتخاب می کند، یک کار هنری انجام می دهد. زیرا اگر غیر از این بود، یعنی تمامیل خود را در انتخاب حرکت دخالت نمی داد. بحث از صورت هنری خارج می شد و وارد علم مهندسی می شد.

شناخت حرکت و خطاها:

تمام پدیده های حرکتی از موج ها ساخته می شوند. هر حرکت هم برخاسته از انرژی اولیه ی وارد شده است. برای همین موج های حرکتی قابل تخمین زده شدن هستند. جان داشتن حرکات و تفکر حرکتی، تحرک و پیوستگی حرکات برگزیده شده به منظور تجسم اندیشه، برای القاء اندیشه با هماهنگی اختیار می شود.

این مطلب در تمام آثار حرکتی جنبشی که از کاراکترهای ویژه ای برخوردار هستند. منش خاص را القاء می کند و یک فرم ملدیک ویژه ای را با هماهنگی حساب شده به وجود می آورد.

حرکت های پیاپی با منش ها و ویژگی های موسیقایی و رفتارهای منطقی به پیش می روند. بنابراین هر کدام از حرکات در شرایط خاص خود، دارای نوعی منش و شکل و سیمای ویژه ای هستند که
مجموعه ی کاراکترهای حرکتی آن فن را مشخص می کند.

خواص حرکت:

1- نیرو یا شدت:

با مشخص شدن بخشی از یک حرکت یا نیرو و یا شدت آن بخش
می تواند حرکت را تعریف کند. به همان گونه که تکیه در کلام، ارزش خاصی دارد و به تناسب چگونگی قرار گرفتن بر روی یکی از هجاهای کلمه، معنای آن واژه را تغییر می دهد، این کار در حرکت نیز معنای خاصی به آن می بخشد.

2- سنگینی و سبکی یا ثقل:

سنگینی در حرکت با نسبت استفاده از عناصر مختلف آن به گونه ای خود را خاص نشان می دهد. اگر در اجرای یک حرکت عناصر بیشتری شرکت داشته باشند. اجرای حرکت سنگین تر خواهد بود. اما اگر تعداد اندکی از مؤلفه های حرکت شرکت داشته باشند، اجرای حرکت سبک خواهد بود. حتی می توان با تکیه بر قسمتی از حرکت، بخشی از حرکت را سنگین تر اجرا کنیم. در مجموع فضایی که حرکت به وجود می آورد به اندازه ی عناصر استفاده شده و یا تأکید بر روی نقطه ای از حرکت سنگینی یا سبکی را در بیننده القاء می کند.

3- کنش:

در ازای مداومت یک حرکت را کنش می نامند.

زمان کشش حرکت:

اگر ثانیه های ساعت را ملاک سنجش قرار بدهیم و هر ثانیه را یک واحد زمان فرض کنیم می توانیم کشش های مختلف زمانی را نسبت به ثانیه های ساعت بدست آوریم. حتی می توانیم یک ثانیه را به دو قسمت یا سه قسمت یا چهار قسمت تقسیم کنیم. با بهره گیری از سرعت های مختلف می توانیم یک حرکت فنی را اجرا کنیم. زیرا در مبارزه ی واقعی برای اجرای یک فن خاص به سرعت های مختلف نیاز داریم. مثلا اگر بخواهید فنی را با حالتی سنگین و یا حالتی سریع انجام دهید، این حرکات در لحظه ای خاص به گونه ای خاص متجلی می گردد.

4- اوج یا ارتقاء:

در انجام یک حرکت لحظه ای در اوج سرعت حرکت قرار می گیریم. یعنی اجرای یک حرکت با یک سرعت شروع و با سرعتی خاص ادامه و با سرعت دیگری پایان می گیرد. اما در طول اجرای یک حرکت شاید نیاز باشد نسبت به فراخور حرکت حریف سرعت خود را تغییر دهید یا توقفی در حرکت ایجاد کنید و یا کمی پیچ حرکت را تغییر دهید. اما بالاخره هر حرکتی نقطه ی اوجی دارد که اصولا در وسط یک حرکت قرار می گیرد. شاید با مشاهده ی قله ی یک کوه بیشتر متوجه شوید. با مشاهده ی فراز و فرودها در کوه می توانید شگفتی های حرکت را بیشتر درک کنید. در معماری بلندی و کوتاهی بخش های یک بنا و تناسب موجود به درک موضوع کمک می کند.

5- رنگ حرکت:

همانطور که صدای افراد مختلف با یکدیگر تفاوت دارد. این تفاوت در نوع اجرای حرکات در افراد مختلف متفاوت است. اجرای یک حرکت متکی بر ساختمان بدنی (اسکلت و عضلات و اندازه های بدن) و تفکر و تجربه ی افراد متفاوت است.

سرعت:

از تندی به کندی و یا از شدت به ملایمت را سرعت می گویند. گاهی حرکت به صورت مالش یا لغزش انجام می گیرد.

در حرکت این واژه وقتی به کار می رود که حرکتی نرم به حرکتی سخت پیوند می خورد یا برعکس و احتمالا مجددا به سطح نخستین برمی گردد. جابجایی خط مستقیم و دگرگونی هایی که در خطوط به وجود می آید می تواند باعث تغییر سرعت شود.

احساس:

حالتی از حرکت است که ورزشکار به کمک ایجاد شدت و ضعف در قسمتی از حرکات ایجاد می کند.

تضاد - تکرار- قرینه:

وزن یا ریتم:

وزن در حرکت مبحثی است وابسته به زمان و فضا. تردیدی نیست میان این دو، هم آهنگی و هم خوانی خاصی وجود دارد.

هماهنگی:

باید دانست که اصول و قواعدی برای جایگیری اعضای حرکتی وجود دارد. در اینجا مُراد از کلمه ی هماهنگی، توافق و سازش حرکات و سرعت ها و مؤلفه های دیگر حرکت است. بنابراین توافق بین
موضوع ها با یکدیگر علم هماهنگی نام دارد. برای درک بیشتر چنین پنداری می توان به نظم حرکتی سیارات به دور خود و به دور یکدیگر اشاره کرد که با چه هماهنگی و نظمی منطقی انجام می گیرد.

وقتی در ورزش صحبت از تناسب به میان می آید و گفته می شود: تناسب عبارت است از تمامی رابطه هایی که حرکات با یکدیگر دارند. در ورزش رنگ، بافت، شکل، نرمی، خشونت و انعکاس تماما
می توانند هماهنگ باشند. در مفهوم کلی سازش حرکات با یکدیگر.

اما در مفهوم وسیع تر، تناسبی است میان شکل ها، فرم، سرعت ها و ... با یکدیگر در علم هماهنگی، پاره ای از سازش ها مطبوع و بعضی از سازش ها نامطبوع هستند.

شکل یا فرم:

عبارت است از ترکیب حرکات که یک مجموعه ی کامل و زنده را به وجود می آورد و عاملی است که هماهنگی میان حرکات برقرار
می کند.

ورزشکار با چیدن حرکات با نظم خاصی کنار یکدیگر برای ایجاد فرم فن خود آگاهی لازم دارد. اگر ورزشکار طول و عرض و ارتفاء و زمان حرکت خود را سنجیده انتخاب کند.

عناصر مذکور، ضمن اینکه در مجموع سازنده ی فرم یا شکل هستند به تنهایی نیز هر یک خواصی دارند.

خط - خاصیت خط، حرکت و جنبش به سوی هدف است. خط افقی، عمودی- مایل - منحنی - شکسته و مارپیچ هر یک در اجرای یک حرکت نقش دارند.

ورزشکار ناچار است تا با ایجاد هماهنگی میان خطوط متنوع میان آنها ارتباط برقرار کند.

برای برقراری این هم آهنگی، گاهی حرکتی را تکرار و گاه خطی را به خلاف جهت همان خط ایجاد می کند. حتی به کمک حرکت اریب یا مایل تعادل حریف را بر هم می زند.

سایه روشن:

عبارت است از ایجاد هم آهنگی میان درجات زبری و نرمی و مقدار کشش و سکون و شدت و ضعف و قوت و ملامیت در حرکات. برای القاء اندیشه ی حرکتی استفاده می شود. با نگاهی به رنگ های (طیف نور) درجه ی اهمیت رنگ های اصلی و فرعی را بهتر خواهید شناخت. در اینجا برخورد درست با نسبت ها ضرورت دارد.

در حوزه ی حرکت اجزای سازنده و مرتبط با یکدیگر پیوند خورده اند. مسأله مبتنی بر ساختار ذهنی است. مثلا قرینه سازی، استفاده از بخش های مساوی و...

فضاها قابل تغییر هستند و مدام می تواند با جابجایی حرکات، تغییر پیدا کنند. برای دستیابی از نسبت های طلایی، استفاده از نسبت های طلایی در حوزه ی عناصر حرکتی اهمیت دارد و عبارت است از یک نسبت هندسی که همراه با خاصیتی است و هر جزء آن معادل نسبتی از جزء قبلی است. این نسبت ها به منزله ی نوعی تمهید اعجاز انگیز برای آفرینش حرکت به کار گرفته می شود.

علاوه بر تأثیر پذیری حرکات بر یکدیگر به گونه ای که با اعداد ارتباط دارد. وابستگی به وزن به گونه ای آشکار - حرکتی ریاضی گونه اند.

اگر بکوشیم از حد شکل حرکات فراتر نرویم تا به مفهوم عینی تر دست یابیم به نوعی ساختار ذهنی می رسیم که به گروه بندی می انجامد. با کمی چرخش در خطوط گروه هایی از دگرگونی ایجاد می شوند. با استفاده از نقاط انتخاب شده در طول یک حرکت، مجموعه ی اشکال فضایی متنوعی می سازیم. بنابراین هم خوانی هایی به وجود می آید و این بدان سبب است که یک ساختار ذهنی بنیادی که ریاضی دان ها آن را ساختار منظم می نامند، دست خواهیم یافت. شاید بتوانید با حرکت ها کمی بازی کنید. منتهی در بُعد فضایی. البته با استفاده از احتمالات اندیشه که قابل تبدیل به یکدیگر هستند. باید به یاد داشته که بین حرکت و اعداد پیوندی نزدیک وجود دارد.

ریاضیات هم همواره خود را در آفرینش حرکت، به نوعی تحمیل کرده است. بنابراین چاره ای نیست که در تنگاتنگ محدودیت های حرکتی، یک سری حرکات معتدل شده شکل می گیرد که مانند دانه های تسبیح یکی پس از دیگری تشکیل می شوند و شکل اصلی حرکت را کامل
می کنند. اکنون دیگر باید به دنبال راه های جدید و اندیشه های نو برای پیشرفت توسعه ی حرکات باشیم. در این نوع سبک حرکت (حرکت مدرن) ما قادر خواهیم بود تمام اجزای حرکت را که هیچ وجه ارتباط علت و معلولی با هم ندارند را به نحوی ارائه دهیم که انگار عامل دگرگونی های خودشان هستند. در غیر اینصورت علم حرکت پیشرفت نخواهد کرد، مگر اینکه با عناصر تشکیل دهنده ی خود پیوسته مورد مقایسه قرار بگیرد. بنابراین هر حرکتی تجسم دهنده ی اندیشه های گوناگون ورزشکار است. این نوع حرکات نشان دهنده ی هوش و زکاوت ورزشکار و رفتارهای حرکتی آن، اُنس و اُلفت و هم آهنگی برقرار می کند.

در حرکت یک قاعده ی حساس و دقیق، یعنی حرکت از شکلی به شکل دیگر منتقل گشتن است. با ترکیب کردن سطوح ها و مقطه ها و همچنین کم و زیاد کردن پیچ و تاب های اغراق آمیزی که در این سطح ها موجود هستند. اینها تمام با دنیای حرکت ارتباط دارند که سبب می شود ورزشکار دست به یک سری حرکات پیوسته و هماهنگ بزند. در انجام این کار حرکتی هماهنگ با سطوحی تنظیم شده در فضای حرکتی بدست می آید.

دلیل عنوان (استنباط) می توانیم: (کشش حرکات و فواصل زمانی و جنبش و تحرک در حرکت) قابل تنظیم و تقسیم بندی است. بنابراین برای تحلیل هر یک از آنها به ریاضیات نیازمند است. تردیدی نیست که تنظیم چهره ی حرکتی (تنظیم سریالی) کار آسانی نیست. زیرا سیمای این حرکت ذهنی است و نه عینی.

نظریه ی فرم گرایی هم به همین سبب، نباید خالی از اندیشه و تحلیل حرکت باشد. بنابراین حرکت، خطوطی وابسته به اعداد خشک و با خطوطی کاملا از پیش تعیین شده نیست و این کار می تواند پاسخگوی نیاز حرکتی باشد. اگر تنها از این قواعد پیروی کنید، حرکاتی شکل خواهند گرفت که فاقد ارزش هستند. به جرأت باید گفت که چنین
آفریده ی حرکتی را در سبد کاغذهای باطله انداخت.

در حرکت فشار و جنبش مورد توجه است. فشار، عبارت است از شدت حرکت در یک واحد زمان. جنبش عبارت است از شکل و اندازه ی حرکت در واحد زمان. تردیدی نیست، اگر جنبشی نباشد، فشاری به وجود نمی آید. همانطور که جنبش در حرکت ایجاد فشار می کند. شکلی از نیرو در طول زمان به وقوع می پیوندد. این جنبش و نیرو متکی بر قوانین ریاضی است. اگر ورزشکار بتواند جنبش و نیرو را اندازه بگیرد، بی گمان خواهد توانست فرم کلی حرکت را درک کند. دگرگونی و تغییر وضع در جنبش و فشار هر دو عناصر تأثیرگذار بر یکدیگر هستند. در حقیقت دیگر نفس حرکت مطرح نیست، بلکه حرکت معنای تازه ای از فشار پیدا می کند. هنگامیکه جنبش و فشار بر روی یکدیگر تأثیر می گذارند، دیگر جنبش و فشار با یکدیگر معنا پیدا
می کنند و در اصل با یکدیگر ترکیب می شوند و انگار یک عنصر جدیدی پدید می آید.

دلائلی که یک ورزشکار را به سوی نوعی آفرینش حرکتی هدایت می کند، کدام اند؟

نخستین دلیل از دقت نظر و کشف عناصر حرکتی حریف مقابل است. مانند آواز قناری که همانند یک سؤال و جواب با یکدیگر انجام می شود و هر صدا، صدای دیگری را تکمیل می کند. به بیان دیگر، احساس یکدیگر را به نحوی تکمیل می کنند.

همین گزینش موجب می گردد که ورزشکار به سوی ابداع یک جنبش و فشار نسبت به حرکت حریف تشویق شود. شاید بخواهد پاسخی به پرسش حریف بدهد.

بنابراین طبیعی است که ساختار مجرد حرکت به تنهایی کافی نیست، بلکه عناصر مختلف تشکیل دهنده ی حرکت، سبب خلق حرکتی جدید می شود. پس بر این اساس می توان اشکال حرکتی جدیدی ساخت. یعنی در حقیقت از همین طریق می توان به سوی تکنیک جدید در زیباشناسی حرکت، دست یافت.

این قبیل مسائل است که ورزشکار را در شرایطی الزامی قرار
می دهد. درست مثل اینکه برای هر پرسشی بتوانید پاسخی صحیح پیدا کنید. این نوع جدید شناخت حرکت و بافت خاص آن، برای شناخت حرکت لازم است تا بتوانید حرکت های سریالی درستی انجام دهید.

باید گفت: در این مسیر باید حساب احتمالات را هم بکنید. دلایلی که ما را به طرف همین منطق می کشاند. این است که حرکت سریالی یک منطق نهایی نیست. بلکه انگیزه ها و حرکات لحظه ای حریف، ورزشکار را وادار می کند که در تفکر خود تجدید نظر کند و مسائل فنی جدیدی را در نظر بگیرد. در اینجا با ترکیات حرکتی خاص
می توان به قواعد حرکتی جدیدی دست یافت. اما قصد نهایی این نیست که مسائل ساختاری حرکت و قواعد آن محدودیت تازه ای به وجود آورد. بلکه برقراری ارتباطی صحیح تر و کامل تر نوعی ازادی حرکتی را سبب می شود. در حقیقت هر چه ترکیبات حرکتی پیچیده تر و خلاقانه تر باشد، محدودیت هایی برای حریف مقابل ایجاد
می کند. در حقیقت حریف با دریافت های حسی حرکتی متفاوت که برای او قابل ارزیابی نیست، سردرگُم می شود و نمی داند چه تصمیمی بگیرد.

اکنون می توان برای این عناصر یا قواعد حرکتی یک منطق یا یک روش تجربه ی فوری پیدا کرد. اما باید آن را در یک آزمایشی جهت دار، مورد ارزیابی قرار داد. شاید در این روش از قواعد موجود آزادانه تر استفاده کنید. اما استفاده از قواعد جدید طرح و برنامه ریزی خاصی و تنظیم جدیدی برای انجام مؤلفه های جدید لازم دارد.

به طور کلی باید گفت که این تئوری گاهی در پی یک اتفاق به وجود می آید. این تداخل یک نوع برخورد احتمالی متناسب با حرکت حریف مقابل است که بر روی آن حرکت تأثیر گذاشته و بر آن حرکت فایق آمده است. می توان این گذرها یا نفوذهای احتمالی در یکی از عناصر حرکتی حریف مقابل را به صورت نموداری در یک تابلو ترسیم کرد.

محاسبات این برخوردها و در هم آمیختگی کیفیت حرکت ها باعث شکست یا پیروزی است. باید یادآور شد که تداخل مسائل ذهنی و استفاده از محفوظات قبلی می تواند کمک بزرگی برای ایجاد یک فرم جدید حرکتی داشته باشد.

در این مبحث می توان مقدمات دانش جدید حرکتی پیشگام را پیش بینی کرد و گونه ای از علم حرکت نوین را به وجود آورد. آنگاه حرکتی منطبق با روح زمانه خلق کرد. به عبارتی با تغییر فاصله ها، تغییر فرم ها و تغییر بالا و پایین حرکت و یا زبر و نرمی حرکت. تغییر در ریتم حرکت، کندی و تندی، تغییر در ترتیب عناصر حرکت، تکیه ها و سکون ها، بازی با سرعت ها و... تعریف جدیدی بدست آورید.

می پندارم، حالت یا احساس قابل رؤیت را می توان با حرکت های پیشینیان به درجه ی اعتدال و کنترل درآورد .

در اینجا مجری فن نمی خواهد یک حرکت را نشان بدهد. بلکه قصد دارد حرکتی طراحی کند که مملو از شکل، فرم، ریتم و... باشد. مجموعه ای که فرآورده ی آن خلق یک حرکت جدید است. در این حالت جنبش شناخته شده و در حال گسترش حرکت دارای یک جهش و پیشرفت فنی است.

در حالی که ترکیب حرکات بدون در نظر گرفتن تعیین حجم، یک حرکت سطحی و تک بعدی است. در مقام مقایسه طرح و نقشه ی یک ساختمان را با توجه به دانش یک مهندس مجرب و بر اساس طول و عرض زمین می سنجند. همچنین کیفیت و مصالح ساختمان بنا را بر اساس جنس عناصر استفاده شده در نمای بنای ساختمان و تزئینات داخلی بنا می سنجند. بنابراین ورزشکاری که دارای علم کافی نباشد و لحظات مختلف و زمان درگیری حرکت ها را به درستی احساس نکند و بکار نگیرد و در اجرای فنون آن ظرافت ها و زیبایی های محسوس و نامحسوس را در نظر نگیرد، مطمئنا نمی تواند موفقیت قابل توجهی کسب کند.

با این حال در اجرای یک حرکت عناصر سازنده ای سهم دارند که با توجه به یک سری محاسبات ریاضی که قابل استدلال و اندازه گیری هستند، شکل می گیرند. با توجه به اینکه خطوط حرکتی در نهایت با دقت، دگرگونی های ثقل و تعادل اجزای پیکره ی حرکت در کی فن تداوم یافته به صورت موج های قابل انعطاف نشان داده می شوند. این امر مستلزم داشتن هوش و زکاوتی اصیل با یک طرح تشکیلاتی منسجم و دقیق در اجرای یک فن خاص است. یعنی داشتن نوعی طرز تفکر نسبت به عمل و عکس العمل است. از این گذشته برقرای نوعی توافق بین دو حرکت را شامل می شود.

بنابراین ورزشکار زیرک، حرکتی را نسبت به حرکت حریف انتخاب می کند که کارایی ثمر بخش داشته باشد. یعنی تشخیص می دهد حرکتی را انتخاب کند که مفید واقع شود.

همچنین برای این انتخاب یک موضوع در نوشتن انشاء، در ابتدا اندیشه هایی را در ذهن پرورش دادن است. یعنی می کوشم تا موضوع را خوب درک کنم و ثانیا اطلاعاتی درباره ی آن بدست آورم. به همین دلیل است که توانایی نوشتن موضوع را پیدا می کنم. البته باید بگویم این نیازمند داشتن یک ساختار فکری است و استراتژی صحیح است تا بتواند این بایدها و نبایدها را سامان بخشد. در نتیجه نیک و بد مسائل را از یکدیگر جدا کند.

حرکت مجموعه ای است با ویژگی های خاص که به صورت
شیوه های سازمان یافته انجام می شود. بنابراین هر حمله شیوه ای سازمان یافته و مختص خودش را دارد. اما سازماندهی باید با پوششی درست و منطقی سازمان داده شود. درست همانند سازمان دادن واژه ها در شعر که با درست سازمان دادن کلام ایجاد شده است.

مسلما حد و مرزی برای هنرمندانه سازمان دادن نیست. اما تفاوت در شیوه های سازمان یابی کلام وجود دارد. مانند شعر نو و شعر قدیم. بلکه به محتوای آن مربوط است. برخی محتوای حرکت را انعکاسی از تجربه های حرکتی می دانند. در اینجا مواجه ی ورزشکار در موقعیت خاص محتوای حرکت را مشخص می کند. در چنین حالتی، وضعیت ذهنی و جسمی بیان کننده ی نتیجه ی مفاهیم حرکتی و تجربیات خاص است. هر چقدر ورزشکار بتواند به وضعیت ذهنی و فکری خود سر و سامان دهد، بهتر می تواند به درک حالات مختلف نائل آید. این حالات ثمره ی تجربیات بیشماری است که ورزشکار دریافته و هماهنگشان کرده است. در تجربه های حرکات گوناگون است که حساسیت ها پرورش می یابند و محصول نهایی حرکتی شکل می گیرند.

رابطه ی ورزشکار و تماشاچی:

آیا اصولا حرکت می تواند رابطه ای احساسی با ذهن برقرار کند؟ مسلما فارغ از هر چیز، می توان از آفرینش یک حرکت لذت برد. اصولا تماشاچی بدون شناخت از حرکت واکنش نشان می دهد و لذت می برد. این به دلیل کیفیت ویژه ای است که در حرکت وجود داشته است. در آن لحظه تماشاچی خود را در خلق آن اثر سهیم می بیند و در یک لحظه خود را مجری آن حرکت می پندارد و با دیدن حرکت به وجد می آید و شادی می کند. برای همین اجرای یک حرکت
واکنش های خاصی را در مجری حرکت و تماشاچی بیدار می کند. اما این واکنش ها را نمی توان کاملا تشریح کرد.

این امر با وجود تجربیات مشترک بین ورزشکار و تماشاچی بیشتر
می شود. درست در همین لحظه، شیوه های برخورد متفاوت می شود. و این تفاوت در واکنش به تجربه ی تماشاچیان برمی گردد. حتی فاصله ی نشستن تماشاچیان با ورزشکاران در حال مسابقه تأثیرگذار است. بنابراین ورزشکار و تماشاچی دو مؤلفه ی جدا از هم به حساب
نمی آیند. بلکه اشتراکاتی با یکدیگر دارند. نتیجه اینکه ورزشکار به نیازمندی های تماشاچی پاسخ می دهد و حس تعلق و تشخیص فضایی تماشاچی را برمی انگیزد و در مقابل گمگشتگی و پراکندگی حرکتی فضایی و مکانی ورزشکار در تماشاچی ابهاماتی ایجاد می کند. در این حالت ورزشکار نیازهای تماشاچیان را پاسخ نمی دهد و حساسیت های فضایی سفت و سختی را ایجاد می کند. در قالب همین تمایلات است که حرکت های ارزشمندی شکل می گیرند و بخشی از وجود هم ورزشکار و هم تماشاچی می شود. تمام این جملات، حکایت از نیازمندی های تماشاچی، خاصه در لذت بردن از یک حرکت دارد. حرکتی که تداعی کننده ی یک واقعیت است و واقعه ای که احساسات و عواطف ورزشکار و تماشاچی را برمی انگیزد. این زمانی است که خلق یک حرکت در فضا و زمان با یک آفرینش زیباشناختی همراه
می باشد. درست مانند پارک زیبای شهرتان که عناصر سازمان
یافته ای در فضا و مکان طراحی شده است و خاطره ای خوش ایجاد می کند. حتی فضای چند عملکردی می تواند فضای تک عملکردی را تحت الشعاع خود قرار دهد و چندین حس در فضا ایجاد کند. به شرطی که واحدهای اندازه گیری فضای سازمان یافته و تناسب بین اجزاء سازنده با یکدیگر عجین شده باشند.

امروز کیفیت فضایی و نیازمندی های حرکتی، یکی از تعیین
کننده ترین عوامل شکل دهنده ی اجرای یک حرکت می باشد.

امروزه باید با بیان تازه تری از الگوی حرکتی، مرزهای جدیدی را کشف کرد. علاوه بر داشتن الگوهای موسیقایی مشخص به صورت حرکت بکار می روند و بالاخره باید بسته های حرکتی با تعاریف جدید از عناصر ساکن و متحرک و با ضرب و آهنگ خاص و پیچیده تر شکل بگیرند و با دخل و تصرف و مهار حرکات تعاریف جدیدی بدست آیند و به تدریج به شکل های مشخص تری دست یابند و تقسیم بندی های حرکتی به صورت نوشته هایی مکتوب شوند. با این سازمان بندی و تفکیک حرکات، می توان محتوای حرکتی و اشکال متفاوتی بدست آورد. باید بگویم پیوند محکمی بین حرکت و ریتم وجود دارد و ارتباطی عمیق نهفته است. همچنین رابطه ی محکمی بین حرکت و فضا وجود دارد و امکان تقابل رابطه ی حسی ذهنی بین آنها گسترده است. اما همانگونه که برای حرکت و ریتم، تفکر سازماندهی و تفکر محتوایی لازم است. ارتباط متقابل آنها همواره باعث افزایش کمیت و کیفیت حرکت خواهد شد.

در این حالت بین دو حریف تضادی به وجود می آید و حالتی شبیه سؤال و جواب بین حرکات شکل می گیرند.

از گذشته تا امروز برای ورزشکاران، موقعیت هایی فراهم شده است تا آنها وادار شوند با جمع بندی و سازماندهی حرکات، نوعی حرکات هماهنگ و جدید بیافرینند و تقسیم بندی های جدیدی کشف کنند. تدوین و تقسیم ساکن ها و متحرک ها پوششی است که منجر به پالایش آهنگ حرکت و دقت نظر در انتخاب نوع و کیفیت حرکت است. آنها
می توانند با دقت نظر بر روی عناصر خام، آهنگ و ریتم آزمون
نشده ای را در اجرای حرکات انجام دهند و به این ترتیب حرکت خود را بسط و گسترش دهند. خاصه اینکه این توالی و انتخاب جدید در حرکات می تواند، مایه ای جدید و یک قرارداد حرکتی نوینی ایجاد کند. هر یک از عناصر حرکتی تشکیل دهنده ی یک حرکت جدید اند. در حرکتی از جزء به کل، حالت اصلی شکل می گیرد و در لحظه ای حالت های فرعی با نظمی دلخواه و با حرکتی مرتب ترتیب یافته در جستجوی راهی برای همزیستی نیک و بد مسائل از یکدیگر ایجاد
می کند. حتی حرکت های فرعی با هم پیوند برقرار می کنند.

همچنین در حرکت پیشینیان تداومی عمیق وجود دارد. اما محتوا و شکل های سازمان یافته ی آنها و شیوه ی تدوین و روایت آن از نسلی به نسل دیگر دستخوش تغییرات شده است. علا رقم  شکست ها و گسست ها رشت یافته و کامل تر شده است. آنچه امروز به ما رسیده است.

الگوهای حرکتی است که عصاره ی قرن ها سازماندهی هایی است که بر اساس احساس ها و تجربیات مشترک و قراردادهای طبقه بندی شده، مقبول مربیان قرار گرفته است و امروزه، اغلب ورزشکاران آگاهانه و یا ناخودآگاه، پاره ای از این الگو را بکار می گیرند.

بعضی از مربیان متهم به کهنه پرستی هستند. چرا که به الگوهای کهنه ی قدیمی سازمان نیافته وفادار مانده اند. اتهامی که مربی از آن مبرا نبوده و بحث از پویایی و شکوفایی حرکت ها به میان نمی آید. این فضا سازی های تکراری و جوش و خروش های قدیمی نسخه ی معتبری است که این الگوها از فراز زمان بیرون نرفته اند و روح جدیدی به آنها دمیده نشده است. خلاصه اینکه هرگز به شیوه ها و عملکردهای جدید روی نیاورده اند.

اگر از شکلی و فرمی جدید با اندیشه بر روی عملکردهای قدیمی استفاده شود به حرکتی با کیفیتی نو دست خواهیم یافت. اما آیا الگوهای فضایی جدید اعتبار لازم را کسب خواهد کرد؟ آیا تجددگرایی و کیفیت فضای حرکتی جدید، قابل امتحان و اندازه گیری خواهد بود.

تجربه ی حرکت به عواملی مانند فرم، تناسب و تزئینات می انجامد. با یک سری برداشت های تازه و نو در شناخت عوامل حرکتی به یک معماری حرکتی جدید دست می یابیم که به عنوان یک الگوی کل تجزیه شده شناخته می شود. از پس چنین تجزیه ای به ترکیبات جدید دیگری می رسیم و در پایان حرکت را چنان که هست می شناسیم.

اما آیا این شیوه ی تجزیه و تحلیل حرکت بانی وضعیت خاصی است؟

بنابر اینکه مصرف حرکات متفاوت است و همین تفاوت می تواند سر منشأ اصلی وضعیت فعلی باشد. باید گفت این گیرائی حرکتی خاص مربوط به گیرائی و تداوم حرکت است.

خودتان خوب می دانید، دانستن کافی نیست. بلکه دانستن عیوب حرکت می تواند، باعث پیشرفت حرکتی شود. هیچ ورزشکاری از الگوها و حرکت های فضایی حرکت و الگوهایی که برای خودش انتخاب کرده صحبت نمی کند. بلکه سعی می کند الگوهای حرکتی خود را مخفی نگه دارد. این نبوغ و تیزهوشی شماست که با رمزگشایی و کدگذاری حرکات حریف می توانید بدل آن را بشناسید. این تنها رمز استمرار جریان حیات حرکت است. اما به راستی چگونه؟ وقتی ورزشکار موضوع مبارزه خود را به درستی طراحی کند و عمیقا آن را درک کند. آنوقت می تواند، شکلی از دانستن شیوه ی حرکت حریف را درک کند و چه مسأله ای از عرضه کردن و آگاهی یافتن تحت الشعاع قرار می گیرد. بنابراین شیوه ی دانستن حل مسأله یک روش علمی و عقلایی است.

در فرایند حل مسأله:

1- تخیل

2- تشخیص

3- شناخت

4- ارائه ی راهکار

5- انتخاب راهکار

6- عمل به انتخاب

7- کنترل راهکار

بنابراین توانایی در تشخیص دانستن مشکلات تا حد ضعیف ترین مشکلات مهم است. تا بتوانید راه حل مسأله را پیدا کنید.

سعی کنید، دقت کنید چه اتفاقی در حال وقوع است و شما با چه راهکارهایی می توانید پاسخی صحیح به حرکت حریف بدهید.

بنابراین راه های متعددی انتخاب می شود و با تعدادی نقشه ی از
قبل طراحی شده و ناشناخته هایی که هرگز فرصت تجربه شدن پیدا نکرده اند به اجرا در می آید. برای همین است که هیچ توافقی بین دو ورزشکار وجود ندارد که بر اساس آن مورد تحلیل حرکتی قرار بگیرند. بلکه امکان تجزیه و تحلیل کردن برای هر دو حریف یکسان است و ماندگار شدن لازمه ی انجام حرکتی فراتر است. یعنی داشتن تکنیکی کاملا منحصر به فرد و شخصی که نتواند انتخابی برای حریف بگذارد. حالا باید متوجه شده باشید که فقط با انتخاب چند حرکت
نمی تواند پیروز شد.

بنابراین هر ورزشکاری که الگو و حالت فضایی کامل تری داشته باشد به تعبیری حرکتی شاخص تر انجام دهد، می تواند پیروز باشد.

الگوهای حرکتی از طریق ترتیب عناصر، عوامل و حالت های فضایی پدید می آیند. فضایی که با توجه به بحث هایی که شد در سطح هنرمندانه سازمان یافته است. الگوهای فضایی، مجموعه ای از شکل ها، تزئینات است و یکبار برای همیشه تعیین نمی شود. مجموعه ای از خط ها، موج ها و لرزش ها و ترکیب آنهاست. چه حالتی که محو اجرا می شود و یا الگویی که ناقص اجرا می شود. با تجزیه و تجلیل واحدهای فضایی باز و بسته به واحدهای خردتری می رسیم که معمولا از ساختار کل حرکتی پیروی می کنند. در این حالت های فضایی خُرد، هر حالت فضایی چندین حس را ایجاد می کند که می تواند تجربه ی فضایی بسته، نیمه بسته و نیمه باز در ترکیب با یکدیگر بکار برد. حتی می توان تجربه ی فضایی روشن، نیمه روشن و تاریک را به شکلی هدایت شده و آگاهانه ارائه داد و فضا را به شکلی سیال (نمایش خلصه) ارائه داد و کیفیت های مختلف نرمی و خشونت فضا را همجوار با گرمی و سردی معرفی کرد. در این میان انواع فضاهای متمرکز و نیمه متمرکز و منفی را عرضه کرد و یک کلیت فضایی ایجاد کرد و آنها را در یک نظام هماهنگ بکار گرفت. مشکلی که به شدت گریبان گیر مربیان را گرفته است. سعی در تدوین الگوهای حرکتی به صورت شفاهی است. اما باید راه حلی برای ماندگاری حرکت پیدا کرد.

اصولا حرکت بنابر حالت های سازمان یافته فضایی و استفاده از الگوهای ریتمی و تمام آنچه فضای حرکتی را یا روح  را با نشاط
می کند. آمیخته با یکدیگر و با استفاده از برایند اجزاء جداگانه ی عملکردهای متفاوت و مورد نیاز که به صورت نقشه های ترسیم شده بکار گرفت که البته با حرکات حریف تطابق داشته باشد. در این میان کوچکی یا بزرگی حرکت ملاک نیست، بلکه نیاز به الگویی جدید با حالت ها و فضاهای غنی می باشد که در تداخل با حرکات حریف گنجانده می شود.

امروز، خلاقیت ورزشکار در یافتن ترکیبات جدید برای عناصر و عوامل و حالت های فضایی حریف، امری انکار ناپذیر است. به عبارتی دیگر، حالتی که مملو از گذشته باشد و با منتقل کردن حال و هوای خود، گذشته را به حال پیوند دهد. در اینجاست که در حرکت احساس تشخیص و تعلق پدید می آید و با ایجاد حرکت های متمایز و مسیرهای خاص، سلسله مراتبی مشخص شکل می گیرند.

این حالت ها و الگوهای فضایی با شیوه ای مطلوب تدوین و اجرا
می شوند. اما با داشتن تمام امکانات پیشرفته و دست آوردهای جدید، شیوه ی مناسب تر بدست می آید.

تمامی کوشش ورزشکاران در طول قرن ها، ایجاد حرکتی متعادل است که ورزشکار با آگاهی و تفکر بیشتر می تواند به آن دست یابد. هر چه سازماندهی حرکت و تعادل ایجاد شده بهتر باشد، معلوم می شود که شکل گیری الگوهای حرکتی بر اساس نقاط عطف یا نقاط مرجع انجام گرفته است. این حالات همان مکان هایی هستند که در رابطه با ایجاد تعادل قرار دارند. این حالت ها را می توان در اشکالی متفاوت عرضه نمود.

نقش فلسفه در ورزش:

این نکته ی اساسی مهم است که علم حرکت را می توان به فلسفه ختم کرد. این حرف به معنای تلاش برای تعالی حرکت است. البته با توصیفات و گزارشات و تفسیری مربوط به حرکت ویژه و خاص. البته در رابطه با نقد و ارزیابی و تفسیر حرکات همه ی نکاتی که سازنده ی حرکت است و می تواند به معنای گسترده ای بازگو شود. در اینجا باید به جهش های فکری خاص و ناب دست یابید.

ورزشکاران باید هر چه می توانند ای (دیروز) بیاموزند تا به ورزشکار (امروز) برسند. البته خواهید پرسید چه چیزی را باید آموخت؟ من جواب می دهم: فن را. فقط فن را باید آموخت و پرورش داد. سپس تکنیک آفرینش، پس از آنکه به صورت درستی قابل انتقال آموزش داده شد، دیگر حد و مرزی نمی شناسد. یعنی کمی از فلسفه بگیریم و مفاهیم حرکتی و مقداری از رابطه های شکلی و رابطه های معنایی را استفاده کنیم.

امروز بحث در اینباره که چه پیوندهایی - حتی ظاهری یا شکلی و مفهومی با هم آمیخته می شود.

در همین گفت و شنودها،  علم حرکت شناخته می شود و رشد و توسعه پیدا می کند. اما در پایان سخن باید گفت: حرکت نه کلام و نه تصویر و نه سخن است. بلکه رویایی است که به بهترین شکل آفریده می شود. البته پیداست که برای این چنین حالتی، رویدادهای احساسی لازم است. و حال به نکته ای می رسیم که حرکت های ناب شکل معماری به خود می گیرند. ورزشکار در فاصله ی بین محل استقرار خود، فاصله ها و اندازه ها را کشف می کند و هر یک از اجزاء را در جای خاص خود قرار می دهد. چون تراشیدن قطعه سنگی که با دستان هنرمند سنگ تراش شکل می گیرد. برای مثال - حرکت به سوی حرکت دیگری شکل می گیرد و به شکل می رسد.

ورزشکار پس از اینکه به فکر خاصی دست یافت و خوب آن را شناخت. در همین ارتباط حرکت آغاز می شود و سعی می کند در بهترین شرایط حرکت را عرضه کند. ارائه ی حرکتی پر معنا و جذاب و زیبا که جویای معانی تازه ای است.

برای پایان دادن به این بحث مختصر، همین نکته بس که انتقال فضایی حرکت با حالتی خاص شکل می گیرد. بنابراین حالت با قدرت و اهمیت بیشتری نسبت به فضا بدست می آید و احساس اتصال حرکت ها به یکدیگر حالت را تشکیل می دهد.

کیفیت حرکت:

حرکت پویا پیوسته در جستجوی راه حل های تازه ای برای دستیابی به ابتکارات گوناگون است. همانطور که هر حرکتی در روند خود از فواصل زمانی و مکانی و دیگر عناصر تأثیر پذیر عبور می کند و کامل تر می شود. حرکت ها در رابطه با یکدیگر به طور مستقیم و یا غیر مستقیم تأثیر می گیرند و بازتاب آن را در قلمرو خاص خود نشان می دهند و بر ظرفیت و کارائی خود می افزایند.

جستجوی تأثیرات حرکت خود یکی از روش هایی است که می تواند، آگاهی ورزشکار را آگاهانه افزایش دهد و به ابتکارات تازه ای دست یابد.

عامل اساسی دیگری که در کیفلیت حرکات تأثیر می گذارد، ترکیب حرکت با تکیه ها و تأکید ها در کل حرکت است که همگونی و هم پوشانی کامل تری بین کل حرکت ایجاد می کند. به اختصار باید اشاره کرد که رعایت ریتم و تأکید ها و شکل صحیح کلی حرکت الزامی است.

بر این اساس می توان نتیجه گرفت که تمام عناصر سازنده ی حرکت نیاز به ارتقاء کیفیت دارند و نیاز به کامل تر شدن شکل حرکتی دارند.

رابطه ی بین ذهن خلاق و جسم آماده باعث کیفیت حرکتی بیشتر می شود. این دو عامل محور سازنده ی حرکت هستند و حرکت آنجا تحول نسبی می یابد که ورزشکار می کوشد بین عناصر حرکت ارتباط عمیق تری را کشف کند و این مهم زمانی اتفاق می افتد که تناسب های حرکتی رعایت شوند. بنابراین همگی ورزشکاران می کوشند به حرکت عظمت و پیچیدگی خاصی بدهند. بالاخره پیچیدگی حرکت به جایی می رسد که اصل ارتقاء کیفیت حرکت بدست می آید. به عبارت دیگر دوباره زاده شدن حرکت، بعد از فراگیری ورزشکار به شکل جدید حرکت، پیچیدگی های متداول کنار گذاشته شده و حرکت تابع نظمی متعادل تر می گردد.

ورزشکاری که قصد ساختن حرکتی جدید را دارد. ابتدا نیاز به شناختن آن را دارد تا برای کشف ابعاد حرکت، نیازمند دانسته های گذشتگان باشد. سپس باید بتواند با طبعی لطیف حرکت را گسترش دهد. در این حالت ورزشکار می کوشد تا حرکت را بر قوانینی علمی و شناخته شده، پایه گذاری کند.

وقتی قوانین بیشتر شناخته شوند، آنوقت می توان تناسب های مرتبط با یک حرکت را بیشتر درک کرد. و بین ورزشکار و حرکت رابطه ای متعادل و سازنده شکل داد. در همین لحظه است که برای نمایش استقلال نسبی حرکت فرم هایی مستقل شکل می گیرند و از خشونت و سنگینی حرکت کاسته می شود.

بر این اساس امکان شکل گیری یافته های لحظه ها به وجود می آید که امروز به عنوان اصلی ترین جریان حرکت معتبر است.

بنابراین آنچه مطرح شد رابطه ی بین ذهن خلاق و جسم آماده ماهیت حرکت را می سازد. در اینجا حرکت با اتکا بر نبوغ ورزشکار شکل می گیرد.

معیار ارزیابی حرکت، امکان عرض اندام حرکتی به هم ریخته نیست و تمام عوامل تزئین کننده ی حرکت نمایش داده می شود و فرم های با شکوه و پر تحرک شکل می گیرند. بر این اساس نوعی تحرک و تنوع و سبکی ایجاد می شود.

روشنگری حرکت:

واقعیت آن است که تفکر منطقی، تنها راه حلی برای رفع مشکلات حرکتی است. هدف دانش حرکتی، یافتن یک روحیه ی منطق گرایی که راهگشای مشکلات باشد. اینگونه تفکر بر نقش سازنده ی منطق در همه ی اجزاء حرکت دلالت دارد.

بنابراین روشنگری حرکتی بر ضد هر گونه مطلق گرایی تأکید دارد و بر اهمیت منطق و تجربه ی ساختن دانش حرکتی تأکید دارد. اینگونه افکار طبعا تأثیری مستقیم بر تحول حرکت می گذارد و رشد حرکت به اشکال مختلف در این تحول سهیم است. ورزشکاران شرایط نامطلوب را زیر ذره بین می گذارند و به رسم تعادل و تعامل حرکت خلاء ها را پر می کنند. در حرکت آنچه که (نظریه در مورد عواطف) نامیده
می شود. زیربنای تفکر روشنگرانه است. بر اساس اینگونه تفکر در حرکت امکان آن وجود دارد که با بکارگیری عوامل سازنده ی مناسب، آهنگ، ریتم، بافت و هماهنگی و غیره.

احساسات مورد نظر ورزشکار را در بیننده بیدار می کند و از برخورد این عناصر با یکدیگر حد اعلای اعتدال، هماهنگی، نظم و... در حرکت به وجود می آید. در اینجا کوششی مدام شکل می گیرد و عوامل سازنده و تازه ای در حرکت کشف می شود. اما نباید فراموش کرد که تکنیک حاکم بر حرکت در ارتباط با تفکر و قوانین حاکم بر زمانه شکل می گیرد.

هر فنی توسط یک حالت یا احساس خاص از قبل تعیین شده تبیین
می شود. بر این اساس عناصر حرکتی، هر یک نمایانگر حالت و احساس خاصی هستند. یعنی یک جدی، دیگری سنگین، یکی بی قید و دیگری سریع و... می باشند. در این شیوه جهان بینی جدید و هارمونی و هماهنگی، فرم ابداعی لازم است. در این فرم در هر بخش یک اثر عنصر حرکتی جایز شناخته شده و احساسات مختلف از این طریق بیان می شوند.

باید به خاطر داشت که دامنه ی آزادی بین احساس توسط ورزشکار نامحدود است. مفهوم آزادی بیان برای ورزشکار معاصر، در راستای کنترل و ایجاد نظم و جلوگیری از ابراز احساسات غیر قابل قبول از نظر اصول علم حرکت و تدوین قراردادها و تمهیدات برای چگونگی بکارگیری و تنظیم و طبقه بندی تمهیدات ویژه ای است که به وسیله ی آن ورزشکار با آنها احساسات مختلف را بیان می کند.

بنابراین در ورزش، اجرای حرکت به مراتب وسیع تر و گسترده تر است. در حقیقت این قابلیت انعطاف در زمینه ی گسترش و تغییر آزادتر دامنه ی حرکتی که در ذهن خود تصور می کند و به رشد و تکامل حرکت کمک می کند. اما روش بسیار متعادل برگزیده می شود. به عبارت دیگر یک فن در حالت های مختلف با فواصل معین از یکدیگر تفکیک و اجرا می شود. بدین ترتیب فنی با ترکیب چند حرکت اجرا می شود. این روش کاملا در راستای جمع بندی تصمیمات حرکتی انجام می گیرد.

در مورد حرکت، توصیه هایی عملی می شوند که از شیوه های معتدل و متین بدون هر ناخالصی و ایده های سبک حمایت می شود. طبق این شیوه در آن چون فرشی ریز بافت با رنگ های شفاف که به طرزی استادانه در هم تنیده شده به اجرا گذاشته می شود.

شیوه ی ذهنی، محافظه کار و معتدل و واضح ایده ها و احساسات ورزشکار و در جایی با پیچیدگی و نامفهومی حرکت و عدم ایجاد شور و هیجان روی حرکت انجام می پذیرد. بر پایه ی این اصل بیان روشن و واضح ایده ها و احساسات با خطوط واضح و روشن و خطوط کمرنگ و نامفهوم هیجانی خاص در حرکت ایجاد می کند. از همین رو این شیوه مشابه یک تصویر برجسته بکار گرفته شده است که از خطوط ضخیم و نازک توأما استفاده شده و برجستگی ها و فرورفتگی های خاص، احساس خاصی را در بیننده ایجاد می کند. همچنین نحوه ی ترتیب و تزئین این فرم ها به وسیله ی افراط و تفریط در کندکاری ها، تصویر را با شکوه تر جلوه می دهد. این مقایسه ی ساده تفاوت عمده ی حالات انعطافی اشکال با یکدیگر مقایسه می شود. هدف از این نوع عملکرد یک تصویر عظیم و پرهیجان در بیننده ایجاد می کند.

این احساس عمق هارمونی خاصی در حرکت ایجاد می کند و از نظر جنبه های پویا تأثیر احساسی خاصی ایجاد می کند. با رعایت تکیه ها و فرم صحیح عناصر حرکتی به تلفیق هماهنگ و جدایی ناپذیر دست خواهید یافت. حرکتی که در عین پیچیدگی و تمهیدات ویژه، توازن و هماهنگی کامل بین عوامل مختلف حرکت ایجاد می شود. حرکتی سرشار از فعالیت و انرژی و روانی همراه است.

شاید به نظر برسد که شدت درگیری ها بین دو خط حرکتی که از دو ورزشکار ایجاد می شود و هم زمان با یکدیگر اجرا می گردند. عمل ایجاد هماهنگی بین دو حرکت به وجود می آید که در آن به صورت هم زمان دو خط حرکتی اجرا می شوند. اما حرکت واقعی زمانی قابل درک است که با مخلوط کردن خطوط حرکتی متفاوت با یکدیگر که از طرف هر دو ورزشکار بکار برده می شود با نوعی حرکت تک سویه متفاوت است. بنابراین اصل وابستگی این حرکات به علم هارمونی بر می گردد که درگیری خطوط حرکتی وابستگی به طرح هارمونیک بین هر دو حرکت دارد. این شیوه در ابتدا از هرج و مرج و تجربه های متفاوت شروع می شود و پس از مدتی به نظم و ترتیب می رسد. این حرکات کاملا از پیش برنامه ریزی شده هستند. یک نوع مقابله برای ایجاد تغییر که همراه با فواصل مطبوع می باشد. مانند لباسی دوزی که لباس را با توجه به سایز و اندازه و نیاز خریدار می دوزد و با استفاده از ذوق هنری به لباس  ارزش و اعتبار می بخشد. اینها همه هارمونیک و منظم هستند. بدیهی است که کلیه ی این تمهیدات با یک دیدگاه فلسفی و فکری به وجود می آید. همینطور برای تحقق یافتن در عمل نیازمند به تغییرات و ابداعات در حرکت هستند.

به همین دلیل ورزشکاران مبتدی در اوایل حرکات را نامفهوم و پیچیده درک می کنند. اما بعد از مدتی حرکات را بر اساس اصول عمل حرکت معنی می کنند و با یک تدوین مورد قبول به اجرا می گذارند. به تدریج این روشنی و قابل فهم بودن حرکت و به خصوص دارا بودن عمق هارمونی در درجه ی اول اهمیت قرار می گیرد.

برای مثال متنی را در نظر بگیرید که به علت نامفهوم بودن و یا پیچیده بودن قابل استفاده نیست.

بدیهی است گاهی استفاده از حرکات پیچیده و در عین حال غریب و سست بی تأثیر نیست. این تمهیدات ویژه باعث بکارگیری صحیح از عناصر حرکت می شود. همچنین ظرافت و لطافت در انجام حرکت و استفاده از خطوط خاص نقش ارزنده ای ایفا می کنند. همینطور سبک خاص حرکت نشان دهنده ی جایگاه و ارزش یک عنصر در مکان و زمان خاص است که به اجرا گذاشته می شود. برای مثال اگر در زندگی شخصی خود جایگاه هر چیز را ندانید، مثلا سر سفره فکر کنید و ... یا جایگاه وسایل خانه را در جای درست استفاده نکنید این امر غیر عادی خواهد بود.

فکر اینکه  چگونه تضاد بین کیفیت و حرکات یا پویایی حرکتی به کارگرفته بسیار جالب است و بدانید آنها را در کجا استفاده کنید تا بهترین تأثیر را داشته باشند. این شیوه می تواند ایجاد گسترده و باور نکردنی، پیش رویتان قرار دهد. شاید یک حرکت را در محل های متفاوتی بکار آید. تأثیر حرکتی این شیوه، تجربه های فراموش نشدنی ایجاد می کنند. یعنی استفاده از یک حرکت در جای عادی خود و یا در جای غیر عادی می تواند تأثیرات متفاوتی ایجاد کند.

استفاده از این تمهیدات به دلیل ابعاد وسیعی که دارد، می تواند ارزش واقعی خود را نشان دهد. اما افراط در بدعت های بی محتوا می تواند تأثیر نامطلوبی داشته باشد. اساس این شیوه قابل فهم بودن حرکت و رعایت اصول شیوه ی جدید است. حتی بتوان آن را رشد و توسعه داد و شیوه ی حرکتی جدیدی را به وجود آورد.

گاهی مشارکت کردن عناصر حرکتی با مفهومی متضاد و یا به صورتی متفاوت شکل می گیرد. اما این تضاد باید با توافق حرکت قابلی و حرکت بعدی صورت پذیرد. زمانی که گروهی از حرکات از نظر قدرت قوی تر و گروهی دیگر تندتر حرکت می کنند. حتی گروهی با ریتم های آهسته و... حرکات مفهوم دیگری به خود می گیرند. مشکل اصلی در فرم هایی است که اشاره شد. نحوه ی منطقی تلفیق حرکات با یکدیگر است. در این روش بیان حرکات باید مفهوم و مشخص باشد. بنابر همین اصل شیوه ی چیدمان حرکات با یک سیستم یکدست و پویا امکان پذیر است. به همین صورت اجرای این نوع حرکات با موضوعی خاص تر سروکار دارد.

در تکمیل نظریات باید گفت: در ساخت حرکت سعی کنید هدف اصلی شما بین حرکات به صورتی مفهوم و قابل قبولی داشته باشد.

نتیجه اینکه اگر ما بخواهیم در شناخت حرکت پیشرفت کنیم، باید
شیوه ی حرکت سازی را بدون مخدوش کردن حالت بیان حرکت حریف اجرا کنیم. در اینصورت حرکت خود را در خدمت وزن و ریتم حرکتی حریف در آورید، نه اینکه ریتم حرکت خود را بر حریف تحمیل کنید.

ورزشکاران باید در بیان انتقال انرژی نهفته در حرکات اقدام کنند. در اینصورت با ایجاد هیجان حرکتی توسط تغییرات هماهنگی موفق تری خواهند داشت. علاوه بر این برای جلوگیری از یکنواختی (افت حرکت)، گاهی لازم است از تکیه ها یا سکته ها (حرکات بریده بریده) استفاده کنید. به علت شدت عمل در اجرای لحظه ای از یک حرکت، می تواند حرکت رشد و تکامل زیادی پیدا کند. در اینجا حرکت نقش درجه دو و صرفا همراهی کننده ی حرکات دیگر است. چرا که می بایست از اصول وزن و ریتم حرکات نسبت به یکدیگر پیروی کند. این موضوع با تکرار (مرور فن) روی حرکات کامل تر می شوند و ورزشکار را در ایجاد تأثیر و انتقال احساس همراهی می کنند.

در واقع احساس حرکتی جنبه ی هیجان انگیزی بیشتری به فن
می بخشد. بنابراین احساس حرکت را به نحوی با یکدیگر تلفیق می کند که هیچ یک بر دیگری برتری نداشته باشد. در اینجا حرکات و عناصر کاملا با هم ترکیب می شوند. همینطور وجود  یکی بدون دیگری معنایی ندارد و همه ی اجزاء در یک مجموعه ی جدایی ناپذیر و با روندی هنرمندانه بیان می شوند.

تحت تأثیر این عوامل فرم های حرکتی به وجود می آیند. علاوه بر آن برای توصیف حرکت، تأکید برای پر کردن فضای خالی اجتناب ناپذیر است. به علت پر شدن فضاهای خالی، ابداع حرکات جدید الزامی است. به همین نسبت، از این جنبه تکامل و گسترش حرکات و ابداع حرکات جدید ضروری است. اما با تکامل حرکات و پیدایش فرم ها و
حالت های جدید، خصوصیات و توانایی های هر حرکت برای اجرای مؤثرتر انواع خاصی از تمهیدات را نیاز دارد. به همین منظور روش های توصیف این حرکات نیاز به بحث مستقلی دارد. این موضوع بیشتر در مورد حرکات تمام کننده مشخص تر می شود. با توجه به استقلال فرم های حرکتی جدید، تمام یا قسمتی از آن برای دیگر فنون کاربرد دارد. به طوری که توصیف یک حرکت می تواند، خلق یک حرکت جدید و مستقل دیگری را به وجود آورد.

ریشه ی اکثر فرم های حرکت در حرکت دیگری نهفته است. به تدریج این فرم ها چنان بکار گرفته می شوند که توانایی داشتن خصوصیات مستقل و منحصر به فردی را پیدا می کنند. حتی می توان با تغییر و تحول در فرم های قدیمی، فرم جدید را به وجود آورد.

با توجه به عوامل فوق، جنبش جدیدی در جهت ابداع فنون جدید و تکمیل فنون قدیمی اجتناب ناپذیر است. به ویژه هنگامیکه اجرای حرکت به صورت مستقل و مناسب با شرایط ویژه عینا تقلیدی نیست و لزوما با یک نوع جدید در اجرا و ساختاری کاملا مستقل قابل ارزیابی است. برای همین اجرای یک حرکت بر اساس قواعد مدرن متفاوت است و بر این اساس فرم و شکل خاصی پیدا می کنند.

یکی دیگر از عواملی که باعث به وجود آمدن فرم های حرکتی جدید می شود، عدم تناسب حرکت بین ورزشکار و حریف مقابل است. در مواردی که حریف دست به اجرای یک شکل حرکتی جدید می زند، نیاز است که بتوانید یک فرم حرکتی جدید را اجرا کنید. این معمولا زمانی پیش می آید که دو حریف آشنایی کافی به حرکات یکدیگر ندارند.

برای آشنایی با حرکات حریف، می توانید به مسابقات یا تمرینات حریف ماهرتر نگاه کنید. در مواردی هم می توانید یک حرکت مشخص را به بخش (تند - آهسته - تند) و یا چهار بخش (آهسته، تند، آهسته، تند) انجام دهید.

به تدریج با تکمیل مهارت های حرکتی و اجرای هر بخش با یک درجه ی معین از شدت و ضعف قدرت پیش بینی حریف را ضعیف کنید.

بنابراین ورزشکاران برای ایجاد تنوع در شدت حرکت و کم و زیاد کردن سرعت حرکات، درجه ی واحد حرکات را تغییر دهید.

چنانکه دو حرکت از نظر شدت و ضعف مساوی نباشند. استفاده از تمهیدات ویژه برای ورزشکار مقابل کم می شود. بنابراین اصل ورزشکار برای بدست آوردن و ایجاد بهترین و قوی ترین تأثیر، اصلی را رعایت می کند که به آن اصل (وحدت و تنوع) می گویند. بر اساس این اصل، هر فنی در عین یک نواختی حرکتی با تنوع و پخش کردن شدت و ضعف در کل حرکت، یک وحدت غیر قابل انسجامی شکل
می گیرد و بدین وسیله پایه ی حرکتی حریف را مخشوش می کند. با این کار قدرت و تصمیم گیری حریف ضعیف می شود. این اصل باعث انتخابات متنوع برای اجرای حرکت می شود و تنوع به دست می آورد. از سوی دیگر انتخاب سرعت های متفاوت تند و آهسته در کنار یکدیگر به این تنوع کمک بیشتری می کند. حتی تکرار قسمتی از حرکت، می تواند کمک بزرگی بکند. در این حالت احساس حرکتی جدید به وجود می آید و این جنبش منظم و فرموله شده به حرکت جان می بخشد. این قبیل حرکات می تواند در عین سادگی، پیچیده و در عین منطقی بودن، افراطی و در عین کنترل، پرهیجان باشد. اما در عین شدت و ضعف باید دارای توازن و ساختار آراسته ای باشد. بنابراین این شیوه به گونه ای افراطی نیست که حرکت را به هرج و مرج بکشاند. بلکه دارای ساختار و شبکه ای منطقی است و برای ایجاد تأثیر بیشتر فن انجام می پذیرد.

بدین ترتیب استفاده ی بی قید و شرط و دور از منطق کنار گذاشته
می شود. خلاصه با استفاده ی صحیح این حرکت شکوه و عظمت یک فن را به نمایش می گذارید. به این ترتیب، سادگی، روشنی و اعتدال در اجرای حرکت، پایه و محتوای حرکت است. بنابراین برای اجرای یک حرکت اصل در کامل بودن فرم حرکت است. اما این شدت و ضعف نباید به حدی باشد که از مرحله ی خوشایند بگذرد و حرکت در بدترین شرایط نباید حس بینایی را آزار دهد، بلکه همیشه باید خوشایند باشد. سپس جنبه های منحنی حرکت و بیان احساس حرکت با کاربرد شدت و ضعف در جاهای خاص از حرکت مهم می باشد. حالا نوبت به تکامل فرم حرکت است با توجه به عناصر منطق نهاد. در اینجا ورزشکار بر اساس تعادل و عقل منطق حرکت را انتخاب می کند.

معیارهای خود را به منظور خاص از دست می دهد یا کم رنگ تر
می شود و بخشی از معیارهای آن قوی تر می شود و یا اینکه بخشی از حرکت تغییر فرم می دهد و یک دگرگونی خاصی در حرکت به وجود می آید. اینجاست که فایده ی عملی حرکت تحت تأثیر شکل حرکت حریف قرار گرفته و کمی تغییر حالت و وضعیت می دهد و سرانجام زمانی که فرمی قابل انتظار به انجام رسید، وظیفه ی آن پایان
می پذیرد. بنابراین اصل بر این است که اصولا شکلی که کاملا از عملکرد حریف پیروی کند و فرم خاصی به وجود آورد. کما اینکه اگر چنین نبود باید تمام حرکات یکسان اجرا می شوند و دیگر نیازی به بحث ما نبود. برای مثال: تمام خانه هایی که در جوامع گوناگون در شرایط آب و هوایی مختلف باید شبیه هم ساخته شوند. مسلما اینطور نیست.

بنابراین می توان مطلب را چنین عنوان کرد که شکل حرکت نشان دهنده ی عملکرد خاصی است که می خواهد انجام دهد. این شکل خاص حرکت نیازمند شناخت عمیق و دقیق از شکل حرکت حریف است و شناخت و آگاهی ورزشکار از عملکرد حریف، عکس العمل به جا و به موقعی را نیاز دارد. اینکه چگونه می توان تحرکات حریف را تجزیه و تحلیل کرد و از شکل آن حرکت عملکرد آن را کشف کرد و از میان گونه های آموزش دیده ی حرکت مختلف یکی را برگزید و به اجرا گذاشت.

از طرفی مقایسه ی بین اشکال مختلف حرکت که بین دو حریف انجام می شود، می توان نقاط ضعف و نقاط قوت هر دو حریف را کشف کرد و عملکرد صحیح را شناخت.

بالاخره ورزشکاری که مهارت بیشتر داشته باشد و با تجربه تر و در انتخاب حرکت خوش سلیقه تر باشد، می تواند انتظارات را برآورده کند. حالا می توان چنین استدلال کرد که مسلما می توان با تغییراتی مشکلات حرکت را حل کرد.

آیا به راستی توانسته اید عوامل حرکت و قواعد هندسی آن را کشف کنید. این کار در عین حال که نکته هایی را در زمینه ی تناسبات حرکت روشن می کند. اما با وجودی که حرکت در قواعد معمولی هندسه نمی گنجد. اما می توانید به نکات قابل توجهی دست یابید. بنابراین باید راه دیگری برای تحلیل شکل حرکت پیدا کنید. از طرفی ورزشکار می تواند یک نرمی و روانی در حرکات ایجاد کند. در این میان چگونگی اجرای حرکت در شکل گیری نهایی آن بی تأثیر نیست. البته اصرار بی جا برای اینکه یک حرکت را مو به مو اجرا کنید، کار درستی نیست. چرا که در یک تمرین واقعی متوجه می شوید که کلیت موضوع حرکت ورزشکار تغییر نمی کند. اما عناصر و عوامل
سازنده ی حرکت، نسبت به موقعیت و حرکات حریف تا حدودی قابل تغییر است که این خود یک مسأله ی منطقی است.

اما آگاهی لازم است که تغییرات فراوانی در همان جزئیات انجام دهید. مثلا بخشی از حرکت وحدت و شدت آن تغییر می کند. پیداست که ورزشکار در اجرای حرکت، خود به گونه ای در جزئیات آزادی عمل دارد که می تواند به راحتی تغییرات را احساس و درک کند. برای همین در مورد فنون و حرکات با اینکه در چهارچوب خاصی آموزش داده می شود. اما هر ورزشکار بر حسب موقعیت و ذوق خود، در لحظه های خاص، خلاقیتی از خود بروز می دهد که البته برای بیننده معمولی  محسوس نیست. اما اهل فن، به خوبی از راز و رمز آن آگاه می شوند. در مجموع این حرکات بداهه که خود اصیل ترین شکل خلق هنری اند. طی سالهای متمادی به اصل حرکت اضافه می شوند و تغییرات محسوس را به وجود می آورند.

ارزش های اولیه ی حرکت در اثر مرور زمان تبدیل به ارزش های زیباشناسی و هنرمندانه می شوند. می توان نتیجه گرفت با همه چیز در پیچ و تابی غریب می چرخند. گویا دائما در حال پیشروی و تغییر زاویه اند. باید گفت: به سادگی نمی توان آنها را در تقسیماتی از دایره کشف کرد. در اینجا احساس درونی ورزشکار است که اعضای بدن از طریق ذهن حرکت را ایجاد می کند.

بدین ترتیب ورزشکار، این اصل را پذیرفته که موارد خاص خلاقیتی را بروز دهد که حرکت او را از حرکت دیگران متمایز  می کند. این بازشناسی حرکت تفاوت بین دو حرکت را نشان می دهد. شاید این تفاوت ها را به صورت کاملا دقیق نتوان بیان کرد. اما ورزشکار نکته سنج آن را می شناسد و نقشه و ترکیب خاص را در ذهنش مرور
می کند و ترکیب بندی و چگونگی پیوند خوردن این اجزاء حرکتی را گذرانده و با نگاهی دقیق و متفاوت حرکات گوناگون و به ظاهر مشابه را بررسی می کند.

بازگردیم به مطالب قبل و به این نکته بپردازیم که عوامل تشکیل
دهنده ی یک حرکت چه چیزهایی هستند. این عوامل چنان که بیان شد، زیر ساختارهای اولیه حرکت هستند. اما هر بار بر اساس معیارهای خاص تغییر می کنند. این زیرساخت بنا به ذوق و سلیقه ی ورزشکار، خود بر آن می افزاید و یا از آن می کاهد.

بدون اینکه لطمه ای به اصل فن وارد شود. بنابراین تکرار و تداوم یک اصل اولیه و تغییرات به نسبت ساختار حرکتی حریف، عامل تشکیل دهنده ی شکل خاص از یک فن است.

در پی این تکرار خودآگاه، ورزشکار در پی یافتن معنایی برای
شکل های حرکتی خود است. با توجه به مطالب گفته شده می توان دریافت که هر حرکتی از شکل های گوناگون (خط، قوس، سختی، نرمی، خطوط بریده و شکسته و...) تشکیل شده است. اما چگونگی استفاده ی به هنگام و بجا ازاین اشکال هندسی در مقایسه با درک
اندازه ی حرکت حریف قابل استفاده است. همچنین استفاده از قوس های پیچیده تر و ترکیبات آزادتر به تجربه و مهارت ورزشکار بستگی دارد. اما ورزشکاری که نتواند از این فنون و حرکات در جای صحیح خودش استفاده کند، راه به جایی نخواهد برد. از طرفی ورزشکار در یک لحظه، قوس مورد نظر را می آفریند و حرکتی را به نسبت حرکت حریف ارائه می دهد. در اینجا حرکت ورزشکار می تواند ملاک و معیاری برای دیگران باشد. بنابراین می توان تصور کرد که ورزشکار در یک لحظه حرکت را در ذهن خود شکل می دهد و با انجام حرکت به آن عینیت می بخشد.

اما می توان چنین استنباط کرد که در موارد بسیاری، صرفا عملکرد اولیه تعیین کننده نیست و عوامل متعدد دیگری تعیین کننده می باشند.

چنانکه اگر ورزشکاری دارای جسمی نیرومند نباشد و سرعت و قدرت و استقامت توأما با هم نداشته باشد از قانون حق تقدم اجرا نمی تواند تبعیت کند. یعنی ورزشکار قدرت شناخت و نیاز به یک حرکت را خواهد داشت. اما توان اجرای آن را ندارد و یا سرعت لازم برای انجام یک عکس العمل به موقع را ندارد و یا اینکه او خسته شده و توان ادامه دادن را ندارد و یا اینکه در جایی از اجرای حرکت اشتباه کرده است.

در خاتمه باید گفت: علیرغم تمام گفته ها و تجزیه و تحلیل ها، توافق بین حرکات را نمی توان به راحتی تعریف کرد. یعنی باید آن را دید و بیان خاصی از آن بدست آورد. به هر حال انجام یک حرکت در غایت زیبایی و جمال انجام می شود. اما نمی توانیم علت زیبایی آن را تعریف کنیم.

برای حرکت، هرگز قاعده و قانونی نوشته نشده است که بتواند معتبر و قابل تعلیم باشد.

از این روی است که اولین مشکل در راه بررسی و تحلیل حرکت به منظور بازشناسی تشابه و تقارن های که می تواند در زمینه ی آفرینش حرکت به دست می آیند، پدیدار می شود و مشکل دیگر در برسی ماهیت حرکت است. در این زمینه نیاز به دانش دیداری حرکت است
تا بتواند بر ذهن ها بنشیند و احساسات را برانگیزد. بنابراین
چگونگی های ابعاد ذهنی که تنها از راه دیدن محسوس است بر جهان درونی شخص اثر می گذارد.

برای درک بهتر، می توانید ویژگی هایی که سبب آزاد گذاشتن حرکت از قاعده و قانون های مطلق است. به بیان دیگر نباید اجرای یک فن با دستورالعمل های مطلق انجام پذیرد. در این صورت پرداختن به
مسأله ی حرکت تلاشی بیهوده است.

از سوی دیگر خواهیم دید که چگونگی آفرینش حرکت از گذرگاه هایی عبور می کند که در بازخورد با حرکت قرار می گیرد و بازپرداختن حرکت نیاز به شناخت حرکت حریف است. بنابراین خواستگاه حرکت انجام شده تحلیل و پردازش حرکت حریف است. این امر شما را مقید می کند که نسبت های حرکت حریف را کشف کنید و نسبت به حرکات حریف، حرکتی شایسته انجام دهید.

اما پرسشی که مطرح می شود - در زمینه ی ماهیت ملموس حرکت است. یعنی احساسی که نسبت به حرکت حریف پیدا می کنید. و پاسخ به این پرسش در ارتباط با ابزارهای تحلیلی است که هر ورزشکار در اختیار دارد. می توانید نسبت به حرکات حریف پرسش هایی را مطرح کنید و تنگناهایی که حریف در حرکت برای ورزشکار به وجود
می آورد - کشف و راه حل مناسب را ارائه می دهد.

هر بار که حریف حرکتی انجام می دهد، باید بتوانید به قیاس و تطبیق آنچه آموخته اید و آنچه در ذهن پرروانده اید، در بستر زمان به اجرا بگذارید و نتیجه ای که بدست می آورید ضمن تعلق به مجموعه ی مفاهیم در اصل مشترک میان شما و حریف و شناخت هر دو نسبت به چنین اندیشه هایی بر حریف چیره شوید. بدون پشت سرگذاشتن این چنین گذرگاه هایی به سرمنزل مقصود نخواهید رسید. حالا متوجه شدید که هر حرکتی اشاعه دهنده ی یک پیام و یک مفهوم می باشد که ورزشکار باید به آن توجه داشته باشد. آنچه از این دو مقوله ی حرکتی که بازخورد و حرکت متفاوت از ورزشکار و حریف است. برداشتی ثانوی به وجود می آید که خروجی آن حرکتی است که از مفهوم دو حرکت قبلی بدست می آید.

در حقیقت عکس العمل ورزشکار به هر وسیله ای که معقول و مقبول باشد، پی گیر تبادل بین دو حرکت است و شناخت و قصد اجرا کننده ی اولیه ی حرکت به پاسخ صحیح به مقررات ذهنی و جسمی تان بستگی دارد. مبانی و ریشه های این دو واکنش با دانش تجربی علم حرکت امکان پذیر است.

ورزشکاران می توانند با بازآفرینی آنچه در تصویر ورزشکاران دیگر انجام شده فضای حرکتی آنها را در اختیار بگیرند و نارسایی احتمالی آنها را کشف کنند.

ورزشکاران برای نمایاندن فضاهای حرکتی که می بینند از مقیاس های مرتبط استفاده کننده و حرکت را نشان دهند. در حقیقت با این کار حرکت را در حافظه و خاطره ی خود ثبت و ضبط می کنند.

ورزشکار می تواند با دیدن حرکات اصیل و درست، بعضی از
ویژگی های حرکتی را کشف کند و از راه تقلید و تکرار آنها را بیاموزد و بازشناسد. همچنین با بررسی تصاویر مجلات نقد و کنکاش در ویژگی حرکات مباحث گوناگونی را انجام دهید و از برآیند اجزاء حرکت در زمینه ی آهنگ حرکت و ترتیب عناصر و ارتباطی که تعیین کننده ی شیوه ی کاربردی حرکت فضایی است به نتایج قابل قبولی دست یابید. آنچه می بیند و می اندیشد به جامعیت اندیشه ها و به رمز و راز حرکت پی برده و هاله ای ابهام آمیز گرداگرد حرکت را کشف
می کند. کوتاه سخن اینکه ورزشکاران با بررسی کامل و کافی عناصر حرکتی و با بازشناسی فضای حرکتی، موضوعات ناشناخته را کشف می کند.

ورزشکاران حرکت شناس:

چنین به نظر می رسد که ورزشکارانی که توانسته اند به ابزاری مجهز شوند که قادر است حرکتی را که از ذهن دیگری به وجود آمده، درک و کشف کنند و به نحوه و نوعی دیگر، عکس العمل مناسبی را انجام دهند. گفته می شود این برقراری ارتباط میان یک حرکت با حرکت دیگر (دو حرکت) بازشناسی حرکتی است.

ورزشکار با نگاهی گذرا به شمار ویژگی هایی که  حرکتی را موجودیت و هویت می دهد و با دقت به تعاریف فنی حرکت ها،
می تواند نشان دهد که در دنیای حرکت، این دو مقوله به یکدیگر پیوسته اند و با شناخت و تحلیل ویژگی های حرکتی خاص و تحلیل درست می تواند حرکتی ارائه دهد که شاخص تر و برتر از حرکت ارائه شده باشد.

لازمه و قبول چنین مقوله ای آن است که از پیش قبول کرده باشید
که حرکت محصول یا فرآورده ای است که از دیدگاه علمی قابل
اندازه گیری است و با ابزارهای فنی خاصی می توان آن را بازآفرینی کرد و آن را بازشناخت و نسبت به آن راه حل ارائه کرد. این نکته را نباید فراموش کرد که بازشناسی یک حرکت نیازمند دانش فنی و دانش علمی و دانش فلسفی است. آن وقت می توانید به نتایج قابل قبولی دست یابید.

عمل و عکس العمل:

وقتی حرکت شکل می گیرد، بازخورد حرکت، عملی است که دیگری به اثبات می رساند. به این ترتیب وجود و موجودیت پیوسته و وابسته (عمل و عکس العمل) موجودیت هنر حرکت را نشان می دهد .

بدون در نظر داشتن بار ارزشی خاص عمل و عکس العمل و پیوند مستقیم یا غیر مستقیم این دو با یکدیگر، محصول نهایی که بازخورد این دو است به وجود نمی آید. این امر متکی بر کاربرد روش های علمی بر یافته ها و فنون پیشرفته است.

بازآفرینی حرکت:

بازآفرینی حرکت با دشواریه های خاصی همراه است و نیاز به دانش و علم کافی دارد. آیا نیاز جدی به بازشناسی حرکات نیست. آیا کاستی ها و شناخت فرم های حرکت آسان است؟ آیا شناخت مجموعه ی عملیات علمی و فنی در یک حرکت قابل شناسایی است؟ کلیاتی که در علم حرکت عبارتند از: اندازه، طول و سطح، فاصله ها و نسبت ها آهنگ جایگزینی عناصر حرکت در پهنه ی فضا و چگونگی های فیزیکی انجام حرکت، پیدایش دگرگونی های حرکتی، چگونگی چیدمان حرکات رابطه  نسبت های عناصر موجود در حرکت، رابطه های فضایی حرکات با دیگر سازنده ی ویژگی های دیداری حرکت، چگونگی انجام حرکت در کل وحدت اش، عناصر غیر قابل تفکیک، مسائل
ناشناخته ی حرکت و غیره و...

کلیات لازم در بازشناسی حرکت که عبارتند از: ضرب (ریتم)، هارمونی (هماهنگی) چنانچه اگر بخواهیم بیشتر پیش برویم به چهار اصل دیگر: بلندی (ابتدای حرکت به وسیله ی حرکت آهسته - متوسط - تند - سریع) فشار یا تأکید (فشار روی قسمتی از حرکت) طول (اندازه ی حرکت)

با استفاده از همین دیدگاه های علمی و فکری قانون بندی شده می توانید کارآمدی یا ناکارآمدی یک حرکت را بررسی کنید. به همین دلیل است که تا امروز بسیاری از ورزشکاران نتوانسته اند مسأله بازشناسی و بازآفرینی خود را به نحوی کامل حل کنند. این مستلزم شناخت عوامل ملموس (قابل درک) و محسوی (قابل ادراک) جلوه می کند.

باور ورزش شناسان بر آن است که قواعدی که دانش فیزیک (چگونگی حرکت) بر اساس روانی حرکت، اندازه گیری می کند. باید بررسی دیداری آن خوش آیند و زیبا جلوه کند. نه اینکه ورزشکاران فقط با آزمودن ترکیب هایی که حاصل کار فیزیکدانان است پیروی کنند. بنابراین شرط کلی در آفرینش حرکت در خود ورزشکار تجربه می شود. در هر حال قواعد خاصی در فضای (آکادمیک) به ورزشکار آموزش داده می شود. اما این خود ورزشکار است که به حرکت ارزش خاصی می دهد.

همچنان که در ورزش یک حرکت زیبا می تواند یک یا هر دو ویژگی زیر را داشته باشد.

اولا: ورزشکار از معیار و ضابطه هایی پیروی کند که هم در کل و هم در بخش های فرعی، تضمین کننده ی ظاهری خوش آیند باشد.

 ثانیا: با اتکاء به تمام معیارها و ضابطه هایی که گفته شد که تضمین کننده ی خوش آیند بودن ظاهر حرکت از ترکیب حرکات، شکل های خاصی، سوای نمایشی زیبا، مفاهیمی را در بر گیرند و به بیننده القاء کنند که عین داشتن ارزش های زیبا شناختی، ارزش های فنی خاصی را بدست آورد. این شیوه ای متعارف، پسندیده است و می توان بر روی آن ارزش گذاری کرد.

در واقع هر ترکیب حرکتی علاوه بر داشتن هماهنگی، حالت، ضرب و آهنگ خاص خود، باید زیبا باشد. در اینجا جو فکری و سلیقه ی ورزشکار اهمیت دارد. و از سوی دیگر ورزشکار می تواند با چند حرکت ساده یک هماهنگی در آنها به وجود آورد که قابل اندازه گیری و ارزش باشد.

در تأکید بر وجود این گونه نگرش، برای نشان دادن تلاشی است که
از قاعده و چهارچوبی خاص تبعیت می کند و عواطف بیننده را بر
می انگیزد.

یادآور می شوم که هر مجموعه ای از حرکات در نفس خود هنر نیست. بلکه زمانی یک حرکت به هنر تبدیل می شود که در درون این حرکات روابطی منظم به هم پیوند بخورند. اینگونه روابط منظم وحدتی در اختلاف حرکات ایجاد می کنند.

نکته ی اول: فهم حرکت به عنوان پدیده ای تنها متکی بر زمان نیست. بلکه برانگیختن احساسات و عواطف بیننده است.

توجه به ماهیت حرکت به عنوان چیزی که تولید و دیده می شود و یک هیجان و برانگیختگی در بیننده ایجاد می کند. و در زمانی طولانی تر از دیدن در خاطره ها نقش می بندد.

پایه و مایه ی اصلی استدلال جان دادن به حرکت است. در اینجا ورزشکار با دنیایی از داده های ذهنی به حرکات هویت و استقلال
می دهد و کارایی پیدا می کند. در این هماهنگی همچون شعر و موسیقی کار ویژه ای انجام می دهند.

باید گفت: در بیان نحوه ی کاربردی حرکت، اثرگذاری خاصی بر روح انسان ایجاد می کند. در حقیقت ورزشکار با بازی با زمان (به عنوان یک موجودیت قابل اندازه گیری و قابل تقسیم و تفریق) به قصد آفرینش حرکتی شگفت، با استفاده از عناصر و عوامل دیگر مانند (هماهنگی، شدت، ضعف و...) عواطف بیننده را بر می انگیزد. نبود استراتژی خاص که باید در سراسر اجزاء حرکت وحدت ایجاد کند. با عوامل ذهنی او یکی می شود و با اندوخته های درونی او، پیوند برقرار
می کند. این امر بیشتر در ارتباط با دیدار سنجیده می شود. این هماهنگی و زیبایی اصل سنجش یک حرکت خوب است . بنا بر آنچه گفته شد: ورزش و حرکت پدیده ای است اثرگذار بر جهان درونی انسان و تمام فنون این هدف را فراهم می کند.

آنچه قصد دارم  به آن اشاره کنم - حرکت فرآورده ای هنری، دارای بار عاطفی است. ویژگی بنیادی آن، پیوند در جهان متفاوت (درونی - بیرونی) و متمایز با یکدیگر است.

هنر ورزش (حرکت) در طول تلاش که برای بهره گیری از فنون خاص خود، جویای آن است که - از راه بیان خاص خود، بر ذهن بینندگان تأثیر می گذارد. اینکه آفرینش های حرکتی چه ویژگی هایی دارند که اینچنین تأثیر می گذارند.

چنین به نظر می رسد که احساس و شکل حرکت باید بتواند بر روی همدیگر تأثیر بگذارند و میان این اشکال پیوند یا پیوندهایی برقرار شود. همانگونه که در شعر، حرکات ریتمیک، در یکی پیوند کلمات و در دیگری پیوند حرکات با حالاتی خاص موجودیت پیدا می کند و از هر سو هم ساختار فنی و هم ساختار معنایی، حالت خاصی ایجاد می کنند.

در اینجا حرکت زمان را تقسیم بندی می کند و آن را با درک بیننده پیوند می زند و ممکن می دارد که چشم ما آن را تنظیم و سازماندهی کند. اما این اشکال در عین گذرا بودن، مفهومی را انتقال
می دهند. نتیجه اینکه حرکت زمان را اندازه گیری می کند و شکل و استمرار آن را محسوس می کند. بنابراین حرکت زمان را به چالش می کشد.

گاهی زمان عادی را به حالت تعلیق در می آورد و گاهی یک شکل را کش می دهد و گاهی یک حرکت را سریع انجام می دهد. یعنی حرکت به عنوان یک جایگزین مطلوب و هم ارزش با زمان خود را عرضه نمی کند، بلکه با سرعت ها و حالات و احساسات مختلف و متنوع زمان را در اختیار خود می گیرد. مانند شخصی که پانتومیم بازی
می کند. این شخص حرکات را مانند یک فرد عادی انجام نمی دهد. بلکه هر حرکت را تحت تأثیر شرایط خاص در اختیار خود می گیرد. در اصل با زمان بازی می کند نه در زمان.

در اینجا حرکت جای زمان عادی را می گیرد و به آن محتوا می دهد . باید خاطر نشان کرد که زمان از راه فرم یا شکل دگرگونی پیدا می کند. در حقیقت امر در برابر یا در تقابل با حرکت، چیزی را می طلبد یا از آن روی می گرداند. در اینجا تعبیر شکل یا فرم بیشتر شناخته می شود. شکل هایی که حرکت را می آفریند و به آن محتوا می دهند. مانند (حرکت سست، حرکت روان، مواج، اوج، سرعت، توقف، به تدریج آهسته یا تند، حد اعلای هیجان، آرامش، فعالیت ظریف، فرو افتادن و...)

بزرگی یا کوتاهی حرکت:

شکل حرکات و ترکیبات آنها با یکدیگر برای به وجود آوردن احساس در بیننده و انجام وظیفه ای خاص یک حرکت هنری ایجاد می کند در اینجا تدوین و تنظیم حرکت بسیار مهم است.

موضوع شکل در ورزش:

یکی از مقوله های مهم در دانش ورزش شکل یا فرم است. در بحث ورزش این ویژگی را بیان (فیگوراتیو) یا تجسم یک حرکت
می شناسیم.

شکل آنچه دیده می شود - مانند فضای ساخته شده ی یک ساختمان - به گونه ای کم و بیش قابل تعریف است. بنابراین شکل به معنای عام تصویری است. شکل هر حرکت ورزشی بیان کننده ی قصد ورزشکار است که قابل تعبیر و تفسیر است.

شکل موجودیت محسوسی است که ما قصد بازشناسی آن را داریم. ما می توانیم داده های آن را هم با بیان فنی و هم با بیان توصیفی توضیح دهیم. در تحلیل دیگر می توان گفت: شکل برداشتی معین از ویژگی هایی است که از دیدگاه فیزیک قابل اندازه گیری است.

اما گفتگوی ما به چگونگی اساس آن شکل ها و یا فرم ها بر می گردد. یعنی به دنبال آن هستیم که ویژگی های مقداری آن شکل ها را شناسایی کنیم و هم با معنای استراتژیکی این ویژگی ها آشنا شویم. به بیان دیگر چنین می توان گفت: کار مهمتر حرکت، اثرگذاری ترکیبات حرکتی منسجمی است که در تلاش برای انجام کاری خاص است. بنابراین شکل هایی که از آغاز تا پایان زمان ساخته می شوند و در چهارچوب شکلی معینی ارائه می گردند بی دلیل زاده نشده اند و ترکیب شدن آنها با یکدیگر در ارتباط با اثرگذاری و مأموریت خاصی است که باید به انجام برسانند. پس می توانیم از شکل هایی سخن بگوییم که هدف خاصی را دنبال می کنند.

دانش حرکتی امروز، چنانکه در این کتاب خواندید به فنون و ابزارهای خاصی دست یافته و توانسته با پیشنهاد کردن قاعده های حرکت را علمی تر کند.

اما برای رسیدن به این هدف بزرگ، می بایست هماهنگی هایی درست و اصولی و ترکیب های خوش آیند و مقبول ایجاد شود.

اما شناختن این ویژگی ها و ترکیب آنها با یکدیگر، برای اذهان منفعل امکان پذیر نیست. به همین دلیل مقوله ی حرکت و اندیشه موضوعی جذاب می نمایاند و البته برخوردار از ویژگی هایی که در نقش آن نهفته است. یعنی شناختن شکلی که نشان دهنده ی محتوایی خاص است.

اندیشه ی نهفته در حرکت نیازمند فکر بالنده ای است که به کمال خود رسیده باشد. چنانکه قبلا گفته شد با پیروی از قواعد خاص حرکت شکل گرفته باشد و سپس اساس آفرینش حرکت را درک کند. مانند مهندسی که بعد از تحصیل در دانشگاه و کسب رتبه ی بالا، می تواند پُل عظیمی را بین رودخانه ای بزرگ بسازد. این نیازمند داشتن دانش روز و ذوق و سلیقه ی سازنده ی اثر است.

حالا می توان گفت که هدف اصلی و اساسی ورزشکاران انجام یک حرکت، ارائه و اشاعه ی مفهومی خاص و معین است که باید کارائی خاصی داشت باشد. به همین سادگی نمی توان دریافت که تفاوت و ویژگی های اشکال مختلف در راستای چه کاربردهایی با واسطه و یا بی واسطه امکان پذیر است.

اما جنبه ی کاربردی اشکال حرکت را نمی توان در کل حرکت جستجو کرد. بلکه کلیات و اهداف حرکت بر کاربرد اجزاء آن نهفته است. این روند شکل گیری حرکت است که اهداف آن را تعیین می کند و هر لحظه امکان دارد تغییر مسیر دهد. جای یادآوری است که همین تنش های لحظه ای است که به حرکت ارزش و اعتبار می دهد. شاید در کلیت حرکت اهداف یکی باشد. اما وجه کاربردی حرکت در ریزه کاری ها نهفته است. برای مثال اگر به کارایی قلب دقت کنید. علاوه بر اینکه هر قسمت از قلب کار خاصی را در زمان خودش انجام می دهد در کل هدف خون رسانی به تمام اعضای بدن است. اما با شناخت همین هدف کلی است که ویژگی ها و نکات ریز اجزاء قلب بازشناخته می شود.

بدین ترتیب باید به یک شناخت و ارزشیابی در حرکت برسید و
داده های حرکتی را تحلیل کنید. یعنی بتوانید به یک شناخت تحلیلی جامع و کامل دست یابید. سپس طبق شناخت خصیصه های بکار گرفته شده و تحلیل و سنتز معما گونه، معنا و ارزش حرکت را درک کنید و از راه معنای شکل، دستورالعمل های معینی را به اجرا بگذارید.

پایه و اساس بررسی نهایی قرار دادن فرم در عملی که قصد انجام را داشته باشید. یعنی برای بازشناسی مفهوم های ارزشی یک حرکت، باید قصد انجام حرکت را شناسایی کنید. این عوامل، ماهیت حرکت در زمینه هایی مانند (شناخت اُرگانیگ) انعطاف در حرکت است.

بنابراین در بررسی چگونگی بازشناسی مفاهیم و معانی حرکت باید ارزش و محتوای معنایی حرکت را از راه شکل آن شناسایی کنید. برای این کار نیاز به شرایطی دارید که باید از پیش وجود داشته باشد. فرم حرکت به چه قصد تحقق یافته، عناصر ارتباطی بین حرکات، چگونگی انجام عناصر حرکت، پیوندها یا زمینه های مشترک.

بینش و جهان بینی عامل حرکت:

در هر حال اثر حرکتی، به وسیله ی شکل یا فرم خاص به بیانی که ویژه ی عملی خاص است انجام می پذیرد و نیروها و انگیزه های فرد، قابلیت آن را تعیین می کند که به نظمی خاص و در پیروی از قواعدی که اساس تجربی دارند و متکی بر ریاضیات اند در چهارچوب هایی کنار یکدیگر قرار می گیرند.

کار یک ورزشکار در آخرین تحلیل چیزی جز این نیست که این عناصر حرکتی به چه منظور شکل گرفته اند. در حقیقت ورزشکار در طول روند شکل دادن حرکت در فضا به میل و اراده ی ضمیر درونی خود به آن هویت می بخشد و در مجموع مقوله ای به نام شکل زاده
می شود. همچنین درهم آمیختگی حرکات با توجه به آموخته های ورزشکار شکل می گیرند.

شکل در پی گزینش هایی: تناسب ها، اندازه ها، فاصله ها و... به تدریج دگرگون می شود تا بتواند به ترتیب: زیبایی ظاهری، جاذبه ی روانشناختی، ترتیب ارزشی، سلسله مراتب حرکتی و موجودیتی فرهنگی بدست آورد. به همین جهت حرکت گویاست. یعنی هر حرکتی با شما حرف ها دارد.

اما گویا بودن اشکال حرکتی، مقوله ی چندان ساده ای نیست. بحث و جدل بر می انگیزد و تا کنون نتوانسته در ارتباطی علمی به همه ی سئوالات پاسخ دهد.

با اینکه تعداد زیادی عامل و متغییر که به شکلی معین تعریف و قانون بندی شده اند و می توانند در راه پیگیری موضوع حرکت را با اتکاء به هماهنگی و هارمونی ما را به علم شناخت حرکت نزدیک کند. اما نمی توانند ماهیت ذهن خلاق را به شکلی معین نشان دهند. یعنی
اندیشه ها و حرکت در یک لحظه انتخاب می شوند و در بسیاری از مواقع قابل پیش بینی نیست. در اینجا گذر از هر یک به بعدی، متضمن است چه ادراک و تجربه ی ذهنی حرکت را از نقطه ای به نقطه ی دیگر گذر می دهد.

الزاما ورزشکاران قائل به اصولی اند: اصل هماهنگی های شکلی، اصل تناسب طلایی، اصل مرتبط های نظام یافته، اصل تعادل، اصل تطابق و تقابل، اصل اندازه ها، اصل کارایی، اصل اولیه و ثانویه و...

اما اینکه حرکت سازان چگونه حرکت ایجاد شده را در گستره ی زمانی و مکانی با یکدیگر ترکیب می کنند و این دگرگونی ها چگونه پدید می آیند و اینکه حرکات چگونه با یکدیگر فهم می شوند.

حرکاتی که در ترکیب با یکدیگر قرار می گیرند چه رابطه ای با یکدیگر برقرار می کنند. آنگاه نسبت های هر قسمت از حرکت با دیگری چگونه است. و بالاخره اینکه حرکت های دگرگون شده و ترکیب شده چگونه موقعیت خود را فهم می کنند و آنها را در فضای زمانی و مکانی کنار یکدیگر می نشانند.

در کجا حرکت برش می خورد تا به خصیصه ی دیگری پیوند بخورد و شکل و تناسب دیگری بگیرد و معنا و مفهوم دیگری پیدا کند.

نتیجه اینکه حرکت حاوی پیام است و تضمینی برای برقراری ارتباط با یک پیام دیگر است. بنابراین حرکت پاسخگویی به کاربردی معین است. در اینجا شکلی به وجود می آید که دارای معنا و مفهومی خاصی است.

شکل های حرکتی، پس از اینکه یک بار در ذهن ورزشکار نقش بستند، به کمک نیروی حافظه هم به اراده و هم بی اختیار و در پی انگیزه ای که الزام آور می باشد، بازخوانی می شوند و در ذهن یادآوری می شوند. این زایش و یادآوری، زاده ی کاستی های حرکتی قابل لمس است. این حرکت ناخواسته و با یک انتخاب موردی به ما بازشناخته می شود.

این حرکات حاصل صور خیالی اند که برخاسته از تصاویری است که در ذهن ما نقش بسته است که از شکل حرکتی به شکل مفهومی رسیده است.